Fotografie: Paulien van Beusekom
‘Rosie, kijk eens wat ik heb’, riep ik naar mijn dochter. ‘Het is een Albert Heijn mini! Dit zijn kleine wcrolletjes in een kleine wcrolletjesverpakking. Die kan ik voor je in elkaar knutselen. Dat is leuk!’ Ik bleek de plank mis te slaan met het woord ‘leuk’.
Ik begon de wcrollen driftig uit het karton te drukken, onder toeziend oog van mijn 2-jarige peuter. Even in een paar luttele seconden in elkaar vouwen en dan kan zij ermee spelen, dacht ik nog. Tot mijn oog viel op de hoeveelheid cijfertjes. En flapjes. En cijfertjes op flapjes. Wacht, waar moet dit minuscule uitsteekseltje heen? In dit minuscule gaatje? Nee, dat ziet er niet goed uit. Hier dan?
Mijn tong zat inmiddels tussen mijn tanden geklemd – wat de eerste tekenen van frustratie verried. De knuistjes van mijn dochter probeerden het doosje ondertussen al uit mijn handen te trekken – wat een vergevorderd stadium van ongeduld verried. ‘Nee, Rosie, nog even, mama is bijna klaar.’ Ik was verre van bijna klaar.
De waarheid is dat ik er geen ene moer van snapte. Hoe kreeg ik dit doosje in hemelsnaam in elkaar? Ik ben geen knutselmoeder. Als kind was ik ook al niet goed in fröbelen en dat is nooit meer goed gekomen. Als er gepriegeld moet worden, resulteert dat bij mij doorgaans niet in de mooiste kunstwerken. Eerder in een bezwete bovenlip en een heleboel scheldwoorden. Dat was nu niet anders. Al heb ik gepoogd ‘jemig’ te zeggen in plaats van de naam van de Bijbelse knakker. Vanwege de aanwezigheid van een kind en zo. Dat dan weer wel.
Een kwartier later was het mini wcrollenverpakkinkje af. Er was nog net geen schuim uit mijn mond gekomen, maar ik kan wel zeggen dat ik tot totale krankzinnigheid ben gedreven. Het liefst ging ik naar de dichtsbijzijnde Albert Heijn en schoof ik dat stomme kartonnendoosje in de hol van de eerste beste hamsterknuffel die ik zou treffen. Die kans heb ik niet gekregen, want mijn dochter had het doosje al te pakken.
‘Rozijntjes?’ vroeg ze. ‘Nee, Rosie, hier zitten geen rozijntjes in’, liet ik haar weten, al moest ik toegeven dat het doosje best op de rozijnendoosjes leek die wij vaak in huis hebben. ‘Wel rozijntjes’, zei Rosie vervolgens, en ze probeerde het doosje open te maken. ‘Nee, Rosie niet openscheuren, zo gaat-ie kapot!’ En zo sneuvelde het mini wcrollenverpakkinkje, nog geen 10 seconden nadat ik het met bloed, zweet en tranen in elkaar had gezet.
Die middag kwamen mijn schoonouders langs. ‘Kijk Rosie!’, riepen ze enthousiast, ‘we hebben Albert Heijn mini’s bij ons.’ Ik geloof dat ik op dat moment even ben weggezakt.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.