Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (8) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Het was ook de Goden verzoeken. De ontspanning verwelkomen, en aan iedereen die het vroeg laten weten dat het eindelijk weer wat rustiger was. “Ha, maar zo werkt het niet!”, leek het universum te denken. Dus stress ik vrolijk verder. Alsof het nooit anders geweest is.
Vorige week gingen met onze twee harige huisgenoten naar de dierenarts voor de jaarlijkse check-up en vaccinaties. De een net twee jaar, de ander bijna. In de bloei van hun leven zijn ze, kattenjarentechnisch gezien. Ze hadden er weinig zin in – en terecht, als je weet dat je in een krap mandje naar een gebouw wordt vervoerd waar het ruikt naar honden, desinfectiemiddel en angst van soortgenoten.
Als eerste was Storm aan de beurt, ons watje die er het meest tegenop leek te zien. De dierenarts bekeek als eerste zijn tanden. Het was even stil. “Dit is niet goed”, zei hij. Stoms hele bek bleek ontstoken. Bloedend tandvlees, uitgevallen tanden, bruine kiezen vol gaten: alles was aangetast. Het bleek een chronische ontsteking van de slijmvliezen en het tandvlees. De oorzaak is onbekend – vaak is het een combinatie van factoren. De enige remedie: het trekken van tanden. In het meest gunstige geval alleen de kiezen, met een beetje pech alles. En met extreem veel pech, stopt zelfs dat de ziekte niet. En in dat geval wordt een kat niet oud. “Hij moet echt veel pijn hebben”, was de conclusie. Ook onze andere kat, Misty, bleek te lijden aan dezelfde aandoening. Gelukkig nog niet in dezelfde heftige mate, maar dat ze allebei veel zorg nodig zullen hebben staat vast. Met pijnstilling en een verwijzing voor de eerste gebitsbehandeling stonden we een half uur later geschrokken buiten.
Schuldgevoel overviel me. Hoe kon ik dit in godsnaam niet gemerkt hebben? Ze aten gewoon, waren hun vrolijke zelf, knokten af en toe en lieten niets merken van hun ongemak. Nu zijn katten meester in het verbergen van pijn, maar toch: ik had het moeten zien. De spanning in mijn leven keerde volop terug. Wat nou als de ontsteking niet onder controle te krijgen is? Wat als niets meer helpt? Ik kan ze echt niet missen! Ik nam de zorgen mee naar bed, verwelkomde de nachtelijke paniekaanvallen met tegenzin, maar zonder er al te veel tegen te vechten – ach, het was toch te warm om te slapen, en Friends kijken is nooit een straf. Later deze week staat de afspraak voor het tanden reinigen gepland en worden er meteen foto’s gemaakt, om te kijken hoeveel tanden er getrokken zullen moeten worden. Ik wil er nog even niet aan denken, onze lieve trouwe knuffelvriendjes onder narcose, met al het ongemak en de pijn die nog gaan komen.
Ook financieel is het even slikken. Dankzij onze goedkope vakantie, vijf dagen in een bungalowpark in Zuid-België, was er aanvankelijk nog ruimte over voor andere leuke dingen in de zomer. Nu we weten wat de katten te wachten staat, is de rekensom snel gemaakt: de komende maanden zullen we een veelvoud kwijt zijn van wat we voor onze midweek hebben betaald. Een fiks bedrag, maar ik ben alleen maar heel opgelucht dat we het ons kunnen veroorloven. Ook de kinderen reageerden goed op het feit dat eerder beloofde uitjes nu twijfelachtig waren. “Ik heb liever dat ze beter worden dan dat we extra weggaan”, zei onze achtjarige vol overtuiging. Zijn zus was het daar mee eens. Wat een lieverds zijn het toch.
Hoe we de zomer gaan doorbrengen, is dus nog even afwachten. Of we de midweek vol kunnen maken, gaan we vanzelf zien: gaat het niet goed met de katten, dan komen we meteen terug. Waar ik eerst van alles op mijn leuke-dingen-doen-lijstje had staan, ben ik nu al blij als we de vakantie allemaal gezond doorkomen. Natuurlijk zou ik een dagje weg of lekker uit lunchen met z’n allen heel fijn vinden. Maar zo niet: we zijn samen. En dat is alles wat we nodig hebben.
Meer columns van Lara vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.