Eigen beeld
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (34) en zoon Floris (bijna 2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Ouders met kleine kinderen verdienen een prijs. Überhaupt, maar vooral voor de uren die elke dag opnieuw gevuld zijn met strijd, onderhandelingen en chaos nog voordat de rest van de wereld ontwaakt. De ochtend voor de ochtend, die plaatsvindt lang voordat we op kantoor aankomen en waarvan we de kater met een eerste kop koffie proberen te verwerken.
De ochtend vind ik één van de meest uitdagende momenten van het ouderschap. Nog voor 08:00 uur heb ik mijn zoon – bijna twee jaar oud – al meermaals moeten redden van de dood. De dood ja, want zonder enige vorm van angst stort hij zich op een Ikea krukje met in één hand een knuffel. Vervolgens trekt hij de spiegel van de muur, de wasmand over zich heen en is hij vastberaden om achteruit de zoldertrap te beklimmen. Allemaal met een lach en veel kabaal, want het is echt geen vervelend kind – maar wel een woesteling.
Mezelf klaarmaken terwijl ik zo’n mensje in leven probeer te houden, is op z’n minst een uitdaging. Mijn tandenborstel moet ook in zijn mond, mijn haar wil hij kammen en terwijl ik me probeer aan te kleden, gooit hij zijn knuffel in de wc en alle tampons uit de lade.
Het gaat ook weleens mis, zo bewijst het ontbreken van zijn voortand die welgeteld zes weken in zijn mond heeft gezeten. Een cadeautje van dat betreffende Ikea krukje. Nog meer reden om hem met haviksogen in de gaten te houden, terwijl ik probeer ons beide op een redelijke tijd de deur uit te krijgen.
Het gevecht dat volgt – moeten blijven zitten in een autostoel is het ergste ooit – zal ik je besparen. Als ik de woesteling heb afgezet bij opa, oma of de opvang, voel ik me vaak voor het eerst langzaam in mijn lijf zakken. Naast me op de stoel ligt dan nog maar één tas – die van mij – en door mijn achteruitkijkspiegel zie ik daadwerkelijk het verkeer, zonder dat de kinderwagen mijn zicht blokkeert.
De ruimte om mij heen voelt weer van mij en het lukt me zelfs om aan iets anders te denken dan aan mijn kind en zijn behoeften. Ik maak me in mijn hoofd klaar voor mijn volgende rol van de dag: werknemer zijn. Want ook dat doe ik met overgave – net als vele moeders met mij. Een paar keer diep zuchten achter het stuur, goede koffie en daar gaan we. Is die opperste staat van paraatheid nog ergens goed voor. Oh, en die prijs? Graag. Ik neem ‘m.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.