Eigen beeld
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (34) en zoon Floris (bijna 2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Ouders met kleine kinderen verdienen een prijs. Überhaupt, maar vooral voor de uren die elke dag opnieuw gevuld zijn met strijd, onderhandelingen en chaos nog voordat de rest van de wereld ontwaakt. De ochtend voor de ochtend, die plaatsvindt lang voordat we op kantoor aankomen en waarvan we de kater met een eerste kop koffie proberen te verwerken.
De ochtend vind ik één van de meest uitdagende momenten van het ouderschap. Nog voor 08:00 uur heb ik mijn zoon – bijna twee jaar oud – al meermaals moeten redden van de dood. De dood ja, want zonder enige vorm van angst stort hij zich op een Ikea krukje met in één hand een knuffel. Vervolgens trekt hij de spiegel van de muur, de wasmand over zich heen en is hij vastberaden om achteruit de zoldertrap te beklimmen. Allemaal met een lach en veel kabaal, want het is echt geen vervelend kind – maar wel een woesteling.
Mezelf klaarmaken terwijl ik zo’n mensje in leven probeer te houden, is op z’n minst een uitdaging. Mijn tandenborstel moet ook in zijn mond, mijn haar wil hij kammen en terwijl ik me probeer aan te kleden, gooit hij zijn knuffel in de wc en alle tampons uit de lade.
Het gaat ook weleens mis, zo bewijst het ontbreken van zijn voortand die welgeteld zes weken in zijn mond heeft gezeten. Een cadeautje van dat betreffende Ikea krukje. Nog meer reden om hem met haviksogen in de gaten te houden, terwijl ik probeer ons beide op een redelijke tijd de deur uit te krijgen.
Het gevecht dat volgt – moeten blijven zitten in een autostoel is het ergste ooit – zal ik je besparen. Als ik de woesteling heb afgezet bij opa, oma of de opvang, voel ik me vaak voor het eerst langzaam in mijn lijf zakken. Naast me op de stoel ligt dan nog maar één tas – die van mij – en door mijn achteruitkijkspiegel zie ik daadwerkelijk het verkeer, zonder dat de kinderwagen mijn zicht blokkeert.
De ruimte om mij heen voelt weer van mij en het lukt me zelfs om aan iets anders te denken dan aan mijn kind en zijn behoeften. Ik maak me in mijn hoofd klaar voor mijn volgende rol van de dag: werknemer zijn. Want ook dat doe ik met overgave – net als vele moeders met mij. Een paar keer diep zuchten achter het stuur, goede koffie en daar gaan we. Is die opperste staat van paraatheid nog ergens goed voor. Oh, en die prijs? Graag. Ik neem ‘m.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kinderen laten je regelmatig versteld staan, toch? Vaak op een positieve manier, maar soms ook op een… wat minder positieve manier. Mira maakte het mee tijdens de eindexamens van haar dochter.
De politie zoekt vandaag opnieuw naar de twee ontvoerde kinderen, Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta, die al vier dagen spoorloos zijn nadat hun vader Klaas Bijl ze meenam. De zorgen over hun welzijn nemen met de dag toe nu er steeds meer details boven water komen.
Ellen (39) ging op zonvakantie met haar gezin, maar een puber met acrobatische ambities gooide roet in het eten. De bestemming werd de eerste hulp.
Sommige kinderen kunnen van een gesmolten ijsje of een scheef gestrikte veterschoen een heus Grieks drama maken. Krijg je spontaan zin om auditie voor GTST aan te vragen zodra je peuter huilt omdat je haar boterham in tweeën hebt gesneden, dan is de kans groot dat er een drama queen in de dop in huis […]
Nienke (32) liep vorig jaar mee tijdens de laatste avond van de Avondvierdaagse en de sfeer was gemoedelijk, tot een iets te gezellige vader met een blikje bier de show begon te stelen. “Op een gegeven moment deed hij alsof hij de leider van een fanfare was.”