Beeld: Little Detail Photography
Tabitha (43) woont met zoons Teun (7) en Willem (3) in Haarlem. Haar man Frank kreeg een jaar geleden de diagnose onbehandelbare hersentumor. Een maand later was hij overleden. In Tabitha’s column krijg je een inkijkje in momenten die zij en haar zoons meemaken in het eerste jaar zonder papa.
Het is december 2021. De feestdagen staan voor de deur en om eerlijk te zijn, sla ik ze dit jaar het liefst over. Altijd heb ik genoten van de kerst, het gezellig samenzijn met familie, tijd voor elkaar, lekker eten en lachen. Maar al zou ik willen, ik kan niet om de feestdagen heen, want elk reclamespotje herinnert me eraan hoe het perfecte kerstplaatje eruit hoort te zien. Zoals ook onze kerst er vorig jaar nog uitzag; vrolijk en gezellig met Frank erbij.
“Elk reclamespotje herinnert me eraan hoe het perfecte kerstplaatje eruit hoort te zien”
We hadden – gelukkig – geen idee van wat ging komen. Nu is ons perfecte plaatje gebarsten en zijn we bezig de stukjes aan elkaar te lijmen. En toch, vind ik, hebben de kinderen recht op leuke dagen. Ze hebben al zoveel ellende doorstaan dat juist zij mogen genieten. Maar hoe?
De laatste dag voor de vakantie heeft Teun een kerstonbijt op school. Iedereen mag in kerstkleding en de ouders geven een extra lekker ontbijtje mee naar school. Teun krijgt een mooi kerstoverhemdje aan met een gezellige kerstmuts. En hij wil graag het glitterstrikje van papa om. Het staat hem beeldig. Als ik door de ramen de klas in kijk en mijn mannetje zie tussen zijn klasgenootjes, prikken de tranen me in de ogen en neurie ik: Jingle bells, jingle bells, jingle bells, f#ck.
Lees ook – Een jaar van rouw: “Waar is papa nu?’ vraagt Willem (3)’ >
Op eerste kerstdag zit ik ’s avonds thuis met de jongens. We gaan gourmetten met ons drietjes. We zijn ook uitgenodigd bij vrienden, buren en familie, maar ik ben niet in de stemming. Daar zitten we dan. De tafel is mooi gedekt en in de hoek van de kamer staat een hele mooie boom die ik samen met Teun heb gekocht en opgetuigd.
“Waarom wilde ik dit ook alweer?”
Tijdens het eten brandt Willem bijna zijn vingers aan het gourmetstel. Na tien minuten hebben ze geen zin meer in eten en willen ze van tafel. Waarom wilde ik dit ook alweer? Dit was mijn kortste kerstdiner ooit. Ook een prestatie. Ik blijf alleen achter, neem een slok wijn en kijk naar de lege plek aan tafel. Dit is het dus: de eerste kerst zonder Frank. De eerste kerst zonder papa. Dit artikel staat in het Kek Mama Winterboek 2022. Meer columns lezen van Tabitha? Ga naar kekmama.nl/tabitha
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.