Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Het schrijven van deze columns zorgt voor een sterk gevoel van bewustzijn voor mij. Bijvoorbeeld de schaamteloosheid die ik in de afgelopen column beschreef heb ik me afgelopen week volledig eigen gemaakt. Dit is best bijzonder aangezien ik de hele week met leerlingen op pad was, dus voordat iedereen hier rare dingen bij gaat denken, laat het me uitleggen.
Het betrof een werkweek met leerlingen rond de zestien jaar, oftewel 64 een en al wandelende hormoon explosies. Je gaat tien uur in de bus zitten, gaat allerlei activiteiten ondernemen en zit dus eigenlijk 24 uur per dag in elkaars vaarwater. Je leert elkaar kennen op een ander vlak, want je kan namelijk niet vijf dagen achtereen een façade ophouden over wie jij nou daadwerkelijk bent.
“Mijn collega en ik zijn allebei single en namen de tijd in de bus om door onze datingapps heen te scrollen. Het ging gepaard met gegier, gegiechel, veel “oeh’s”, “ah’s” en ook veel “why’s?”
In de bus zaten we met alle docenten beneden bij elkaar en de leerlingen zoveel mogelijk bovenin. Soms kwamen er kids buurten en diegene beneden haakten soms aan bij onze gezelligheid en gesprekken. Mijn (festival)collega en ik zijn allebei single en namen de tijd in de bus om door onze datingapps heen te scrollen.
Het ging gepaard met gegier, gegiechel, veel “oeh’s”, “ah’s” en ook veel “why’s?” De leerlingen om ons heen vonden het enorm interessant, dit is een blik in het volwassen leven zoals zij dat niet kennen. Terwijl ze stiekem aan het meekijken waren kwamen er natuurlijk vragen: “Mevrouw?, wat zoekt u eigenlijk in een man?” en “Huh, is dat een vrouw?”
Voorheen was ik misschien ontwijkend geweest naar de leerlingen, had ik gezegd dat dit hen niets aangaat, dat het mijn persoonlijke leven betreft. In een fractie van een seconde wilde ik dit ook doen, maar besloot trouw te blijven aan mezelf. Ja dat is een vrouw, ik date ook met vrouwen. “Oh, goh dat wist ik niet…..ok!”. En dat was het, geen rare blik of opmerking, niets.
Sterker nog, het gesprek ontvouwde zich. Het ging over seksuele voorkeuren, acceptatie en vooroordelen van anderen. Uiteindelijk kwam de humor erbij kijken en wilden ze weten hoe het zat met mijn voorkeuren in een man. Het blijkt dat ik nogal kieskeurig ben als ik een fitte man wil, die sterk genoeg is, intelligent is, zijn eigen boontjes kan doppen en emotioneel volwassen is.
Echter was de enige vraag die hieruit voortkwam, gesteld door de meeluisterende heren: “hoe fit?”. Mijn reactie: “Hij moet me op kunnen tillen.” Waarop bloedserieus de vervolgvraag kwam: “Hoe dan?”, “want er is een verschil als je iemand vóór je omhoog moet kunnen tillen of dicht tegen je lijf”. Van binnen ging ik stuk, deze vraag had ik niet zien aankomen. Zonder blikken of blozen, “het is geen vereiste, maar omhoog tillen is wel leuk”. Een enorme grijns, “ohja? Hoezo dan mevrouw?”. Ik ging helemaal stuk!
Het was bevrijdend om een oprecht, leuk en luchtig gesprek te kunnen voeren over een onderwerp waar normaliter door volwassenen ten opzichte van leerlingen moeilijk gedaan wordt. Sterker nog, zelfs volwassenen onder elkaar doen moeilijk. Overal hangt een stigma aan vast.
Ik ben altijd een enorme flirt geweest, iets dat absoluut niet gewaardeerd werd in mijn vorige relatie en waar veel mensen dan wat van vinden. Het voelde verstikkend en veroordelend. Nu kan ik dat loslaten omdat ik single ben maar ook, omdat ik besloten heb: wie ik ben nooit meer voor iemand aan te passen. Ik ben benieuwd welke nieuwe ervaringen hierdoor weer op mijn pad komen. Jullie zullen er vast en zeker over lezen.
Lees meer van Johanna:
Johanna: ‘Ik gaf mezelf de taak om een uitstekende wingwoman te zijn die avond’
Johanna: Ik heb 2 kinderen, maar in mijn columns staat verslag over mijn seksuele escapades. Is dat erg?’
Johanna: ‘Het voelt alsof mijn positie als moeder in gevaar wordt gebracht: moet ik ze nu gaan delen?’
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Terwijl Louisa en haar man aan de borrel zitten met de buren, krijgt haar zoon een vervelend ongeluk tijdens het spelen.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.