Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het ouderschap waarop het even he-le-maal mis ging.
Laila is verloofd met Timor en moeder van Sophie (3) en Novi (5 maanden).
“Al weken voor mijn uitgerekende datum stond hij klaar, de vluchttas met daarin alles wat ik nodig had voor de ziekenhuisbevalling. Dat er in de hoek van de slaapkamer nog een verdwaalde koffer lag die ik niet kon plaatsen, was me even ontgaan – het was immers mijn eerste zwangerschap en ik was door alle zenuwen de laatste periode allesbehalve scherp.
Op maandagavond braken mijn vliezen. Niet veel later sloegen de zeurderige krampjes om naar serieuze weeën en dus besloten we in overleg met de verloskundige naar het ziekenhuis te gaan. Van de Maxi-Cosi en de vluchttas tot een kussen om mijn weeën onderweg beter op te kunnen vangen: er werd door Timo van alles in de auto gegooid. Zo ook de mysterieuze koffer, die zo groot was dat-ie ‘m met pijn en moeite in de achterbak kreeg. Zal wel goed zijn, dacht ik nog terwijl ik vooral druk was met de pijn wegpuffen.
Eenmaal in het ziekenhuis verliep de bevalling in sneltreinvaart, want nog geen zes uur na mijn eerste weeën werd onze oudste dochter Sophie geboren.
Lees ook
Babyuitzet-checklist: dít heb je allemaal nodig >
Toen we te horen kregen dat we diezelfde dag nog naar huis mochten, konden we ons geluk niet op. Tot Timor naar de bagage keek, zich vervolgens realiseerde dat er nu ook een kind mee naar huis ging en in paniek aan me vroeg: “Hoe krijgen we dit in hemelsnaam in de auto?” Gelukkig konden mijn ouders naar het ziekenhuis komen om wat spullen mee te nemen.
Terwijl wij op mijn ouders wachtten, viel mijn oog toch nog even op die enorme koffer aan het voeteneind van het ziekenhuisbed. “Wat zit daar eigenlijk in?”, vroeg ik Timo. “Het volledige kraampakket – dat moest mee, toch?”, zei hij met een verbaasde blik.
Ik schoot zo hard in de lach dat ik er pijn van in m’n buik kreeg. Ineens begreep ik waarom we die nacht ervoor zoveel moeite hadden om alles in de auto te krijgen: al die matrasbeschermers, onderleggers en kraamverbanden nemen natuurlijk wel héél veel ruimte in beslag ;).
Benieuwd naar meer ‘Dat ging ff mis’-verhalen? Je leest ze elke maandag op Kekmama.nl.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.