Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Annika (34) is getrouwd met Guus (37) en moeder van Gijs (3) en Tibbe (5 maanden).
“Tot Gijs een jaar was, sliep hij bij Guus en mij op de kamer. Puur uit praktisch oogpunt; hij kreeg nog borstvoeding en op deze manier hoefde ik er ’s nachts niet uit om hem te voeden. Bovendien vond ik het wel gezellig, het voelde toch een beetje onnatuurlijk om hem alleen in een grote kamer te leggen, ook nog een verdieping onder de onze. Tibbe is een heel andere baby dan zijn broer. Net zo lief, maar stukken rustiger. Hij slaapt al een maand door én krijgt geen borstvoeding meer nadat ik een ernstige longontsteking kreeg toen hij drie maanden was, en zware medicijnen moest slikken. Er is dus eigenlijk geen reden meer om hem nog bij ons op de kamer te houden.
Na bijna vier jaar zwangeren, borstvoeden, gebroken nachten en andere drukte die nu eenmaal bij kleine kinderen komt kijken, vindt mijn man het tijd dat we Tibbe op zijn eigen kamer leggen. We hebben onze ongestoorde tijd samen hard nodig, vindt hij. Die hebben we ook nu Tibbe doorslaapt, vind ik, maar Guus doelt natuurlijk op seks. Die hebben we heus ook weleens met een baby op de kamer, maar is uiteraard minder uitbundig dan wanneer we het rijk volledig alleen hebben.
Lees ook ‘Na drie jaar gaat onze zoon voor het eerst in zijn eigen bed slapen’ >
Toch ben ik er nog niet aan toe om Tibbe al een verdieping lager te leggen. Hij is nog maar zo klein! Hij is korter op de wereld dan hij in mijn buik heeft gezeten, het lijntje tussen ons voelt gewoon nog te sterk. Ergens voel ik me ook een beetje schuldig. Als tweede kind fietsen we hem er al veel meer tussendoor dan zijn broer die tweeënhalf jaar de onverdeelde aandacht kreeg. Deze alleentijd met ons gun ik hem nog even. Zelfs al brengt-ie hem slapend door.
Ondertussen zie ik de ergernis bij Guus groeien. Hij blijft langer beneden voor de tv zitten en keert me in bed de rug toe zodra we liggen. Natuurlijk wil ik opvoedkundige beslissingen zoveel mogelijk samen nemen, maar mijn nee is toch net zoveel waard als zijn ja? Of moet ik zijn mening hierin respecteren en onze baby toch al op zijn eigen kamer leggen?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.