Beeld: Shutterstock
Elke week vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Het was een zinderend hete zomervakantiedag in Frankrijk en mijn man en ik bezochten een slaperig dorpje met onze drie jonge kinderen. Manlief en zoons liepen nog een rondje, terwijl mijn peuterdochter en ik alvast een Orangina in het plaatselijke café bestelden. Het was een typisch Frans dorpscafé, met een zwaar rokende waardin achter de toog, formicatafels, overal asbakken en wat grauwe dronkaards aan de bar die met lodderige ogen naar een televisiescherm staarden. De stamgasten keken met argusogen toe welk tafeltje we kozen en wat we bestelden. Het was verder stil in de zaak.
Lees ook Opvoedbloopers: ‘Zat ik daar, onze zoon te voeden met een slagroomspuit’ >
Ik moest naar de wc en besloot dat m’n dochter dan maar even mee moest. Ze was tweeënhalf, had een geel zomerjurkje aan en haar zachte blonde krullen plakten op haar hoofdje. Een hok achter in de zaak deed dienst als unisex-wc, met een brilloze pot voor vrouwen en een pisbak voor mannen. Scherpe ammoniaklucht, geen wc-papier; dat werk. Dochter drentelde rond terwijl ik zo weinig mogelijk probeerde aan te raken. Dat vergde wat organisatie en toen ik opkeek zag ik het: mijn kleine poppetje leunde op de pisbak. Met haar mond om de rand heen. Nee, nee, dat mag niet! Ik sprong op, trok haar daar weg en heb haar zo snel mogelijk en zo goed en zo kwaad als het ging schoongespoeld. Mijn lieve, zachte meisje met haar gele jurkje. Nog dagenlang heb ik haar snoet in de gaten gehouden op uitslag en andere narigheid. Toen we terug bij ons tafeltje kwamen, waren man en zoons er ook, maar ik durfde niks te zeggen, zo erg schaamde ik me dat dit onder mijn moederlijke toezicht had kunnen gebeuren. Benieuwd naar meer ‘Dat ging ff mis’-verhalen? Je leest ze elke week op Kekmama.nl. Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.