De vraag: ‘Kun je een kind vijf dagen per week naar een betaalde opvang sturen?’, doet stof opwaaien.
Ik kreeg bij de verloskundige te horen: ‘Weet je zeker dat je met je derde kind op komst ook fulltime blijft werken?’. Ik vroeg mij af: zou mijn man ooit zo’n opmerking hebben gekregen? Waarschijnlijk niet. In Nederland vinden we dat moeders van kinderen onder de vier jaar niet meer dan 28 uur per week zouden moeten werken. Slechts 11 procent van de stellen met kinderen ‘doet het’ fulltime: daarin werken zowel de vader als de moeder 36 uur per week of meer. En die kinderen gaan meestal naar een crèche. ‘Het maakt voor een kind geen bal uit of hij tien of veertig uur per week naar de opvang gaat’: is dat zo? Of is er een grens van wat een jong kind aankan? Ik heb mijn tweeling maximaal twee dagen per week naar een opvang gebracht in de eerste vier jaar van hun leven. Dat ik het niet fijn vind om mijn baby of peuter vijf dagen per week naar een crèche te brengen, betekent niet dat ik snap dat het soms niet anders kán. Als je beide inkomens nodig hebt, en er zijn geen opa’s of oma’s die kunnen oppassen, hoe los je het op? En wat is er te zeggen voor vrouwen die financieel onafhankelijk willen blijven? Lukt dat in deze dure tijd met een parttime baan? Ik realiseerde mij iets moois: er is geen goed of fout antwoord. Het moederschap kun je los zien van je carrière. Dat heeft te maken met wat ze in de psychologie zo sterk ‘values‘ noemen. Als mens heb je normen en waarden, die je gedrag bepalen. Ik vind het belangrijk dat ik lief, zorgzaam, betrouwbaar, zacht en toegankelijk ben voor mijn kinderen. Op mijn werk vind ik het belangrijk dat ik effectief, doeltreffend, succesvol en sociaal ben. Die waarden die je hebt als mens tellen geen uren per week. In de uren dat ik thuis ben met mijn kinderen probeer ik te zijn wie ik wil zijn: die lieve, zorgzame en betrokken moeder die niet constant op haar laptop of telefoon zit. Dan ben ik er écht en geniet ik van elke ‘mamamamamama’ die ik hoor. Op mijn werk probeer ik te zijn wie ik daar wil zijn; die werknemer die presteert en met enthousiasme onderneemt en innoveert. Het mooie aan values is dat je dit altijd kunt invullen op jouw manier en dat het niet uitmaakt of je daar tien of veertig uur per week aan besteedt. Ik kan net zo productief zijn in een werkdag van vier uur. Je kunt ook in minder uren in de week die goede moeder zijn. Zorg dat je er echt bent als je er bent, waar je ook bent. Kinderen van fulltime werkende moeders zijn net zo gelukkig als wanneer hun moeder parttime werkt. Dat doet er meer toe dan het dilemma van de uren die in je contract staan. Want zolang mannen nog altijd meer verdienen dan vrouwen, steun ik elke werkende moeder die haar eigen boterham kan beleggen. Laat je niet gek maken. Tessa Heinhuis (33) is kinderpsycholoog, moeder van Bodi en Daaf (4) en woont in ’t Gooi. Ze werkt als hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.