Beeld: GettyImages
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
Josje is moeder van baby Suus (8 maanden) en verloofd met Manuel.
Josje: “Vriendschappen zijn er in allerlei soorten en maten, dat weet ik echt wel. Maar mijn vriendschap met Rochelle gaat al een tijd mee. Om precies te zijn naar onze tienerjaren, waarin we alles met elkaar deelden: de eerste verliefdheden, drankjes drinken aan de oude, houten tafel in de keuken en de eindeloze gesprekken over wat we zouden doen als we écht volwassen waren. We verloren elkaar regelmatig uit het oog, maar vonden elkaar ook altijd weer terug. Tot ik zwanger raakte. En nu ik moeder ben, lijk ik helemaal onzichtbaar voor haar.
Af en toe stuurt ze een berichtje, maar ze heeft nauwelijks interesse in mij en mijn – ondertussen acht maanden oude – dochter. Ze vraagt niet hoe het gaat, hoe ik me voel, hoe ik het ouder worden ervaar of wat mijn kleine nu weer heeft uitgespookt. Zelf probeer ik uit alle macht tijd en energie te steken in de vriendschap, maar elke keer als ik contact zoek, lijkt zij er niet meer voor open te staan. Ik probeer het steeds. Dan plan ik – als Suus het mij toelaat – nog een gezellige koffiedate in, ik stuur haar berichtjes hoe haar nieuwe woning bevalt, geef haar updates over de kleine, maar ik krijg amper een reactie terug.
In het begin dacht ik nog: ‘Oké, ze heeft het druk of misschien heeft ze moeite met mijn nieuwe leven als moeder.’ Dus ik bleef het proberen, maar ondertussen voelt het als trekken aan een dood paard. En dat vind ik vermoeiend en verdrietig.
‘Wanneer komt de oude versie van jou terug?’ vroeg ze laatst. Ik was sprakeloos en voelde mij zelfs een beetje gekwetst. Ik ben namelijk nog steeds mezelf. Wel mét baby, lekkende tetten en ongekamde haren, maar ik ben nog steeds Josje.
Na zoveel pogingen om de draad weer op te pakken, weet ik niet of ik mijn kostbare energie nog wil steken in iemand die niet in mijn nieuwe wereld lijkt te passen. Ik merk dat ik me vaak leeg voel na onze gesprekken – of het gebrek daaraan – omdat het zo eenzijdig voelt. Het lijkt nu alsof ik de vriendschap in mijn eentje probeer te redden. En dan komt de vraag: moet ik dit nog wel willen? Is het tijd om haar los te laten? Moet ik het tijd geven of is het uiteindelijk beter voor iedereen als ik mijn energie ergens anders in steek? En hoe laat ik haar dat dan subtiel weten? Ik zit echt met mijn handen in het haar.”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
