Beeld: Canva
Het kan iedereen gebeuren: je komt terecht op een plek waar je eigenlijk helemaal niet had moeten zijn. Zoals Bas, vader van drie kinderen, die per ongeluk met zijn kids op een naaktstrand ging zitten.
Bas (38) vader van Melle (10), Bor (7) en Lea (4): “Het was een studiedag in juni, ik weet het nog goed. Die dag had ik de kinderen en het zou heel warm worden. In en om het huis rondhangen zag ik niet zitten met mijn twee zoons en dochter, dus besloot ik ik zwemspullen in te pakken en naar het plaatselijke strand te gaan in onze stad.
We namen belegde bolletjes mee, genoeg water om te drinken en natuurlijk de zwembandjes en opblaaskrokodil. Genoeg zonnebrandcrème voor een hele dag en handdoeken om even op uit te rusten. Het werd een bakfiets vol en de kinderen hadden er helemaal zin in. Die zijn gek op water, dus hun dag kon al niet meer stuk.
Het strand waar ik naartoe wilde, is een soort natuurpark met verschillende grasvelden waarvan de meesten aan het water liggen. Het is er knus en overzichtelijk en er zijn genoeg schaduwplekken, omdat er veel bomen staan. Ideaal dus met kinderen. Ik was er nog niet heel vaak geweest, dus het is altijd even zoeken naar een fijn stukje grasveld om neer te ploffen.
Omdat we best vroeg waren, was het er nog lekker rustig. We vonden een goede plek om te zitten waar de hele dag schaduw zou zijn. De kinderen trokken meteen hun zwemkleding aan en ik smeerde ze in tegen de zon. Vervolgens legde ik alle handdoeken neer, stalde de spullen uit en zorgde voor zwembandjes voor de jongste twee.
Het is vast herkenbaar voor ouders dat dit in je eentje een hele work-out is, vooral als het al rond de vijfentwintig graden is buiten. Ik was dan ook blij toen iedereen er klaar voor was en ik even kon zitten. Vanwege het ondiepe water konden de kinderen daar alvast gaan spelen en kon ik mezelf ook even insmeren met zonnebrandcrème.
Dus daar zat ik, bij te komen van de rit en het uitpak-moment, toen mijn middelste bij me kwam. ‘Papa, die meneer heeft geen zwembroek aan, ik zie zijn blote piemel’, zegt ‘ie. Ik nog lachen, denken dat het een grap is. ‘Echt pap! Kijk dan, daar’, zegt hij weer terwijl hij richting de waterkant wijst. Ik knipper even verbaasd met mijn ogen, doe mijn zonnebril af en kijk recht tegen een paar blote billen aan. Daarnaast zie ik nog iemand naakt staan.
En dan begint me iets te dagen… Misschien hebben we een bordje gemist en zijn we op het naaktstrand beland? Ik kijk om me heen en roep mijn andere twee wijzende en lachende kinderen bij me. Jongens, zei ik, ik denk dat we per ongeluk op het naaktstrandje zijn gaan zitten. Hier mogen mensen in hun blootje zwemmen. Dat vonden ze alleen maar hilarisch en terwijl zij het naakte stel nog even goed bekeken, pakte ik alle spullen maar weer in. Op naar het volgende grasveld en even iets beter kijken waar we gaan zitten…
Wat ik zeker weet, is dat ze dit voorval nooit zullen vergeten. Ze hebben het al meerdere keren in geuren en kleuren verteld. Aan mama, die dubbel lag. Aan de juffen en meester, de kinderen in de klas en iedereen die het maar horen wil. Ach, dit zijn de herinneringen voor het leven, nietwaar?”
Lees hier het verhaal over een moeder die een tikkie van honderden euro’s ontving na een speeldate.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
