Bron: Pexels
Dat het ouderschap uitdagend is hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Emma (34) baalt dat haar zoontje nooit bij opa en oma mag logeren.
Emma (34): “Mijn moeder past twee vrijdagen per maand op mijn zoontje (2). Dan werken mijn vriend en ik allebei. Mijn schoonouders passen sporadisch op. Bijvoorbeeld als mijn vriend en ik ergens samen naartoe moeten, zoals een bruiloft of begrafenis. Dan kunnen we bij ze aankloppen en helpen ze graag.
Deze hulp is natuurlijk hartstikke fijn, maar onze ouders hebben wel hun grenzen aangegeven. Zo kan mijn moeder niet vaker dan deze twee vrijdagen per maand oppassen, omdat ze zelf nog werkt en haar andere vrije vrijdagen voor zichzelf wil hebben. Mijn schoonouders werken ook nog en willen geen vaste oppasdag. Zij willen alleen oppassen als het echt nodig is. Bijvoorbeeld dus bij een bruiloft of begrafenis, maar ook toen mijn vader laatst in het ziekenhuis lag en wij daar samen heen wilden, sprongen ze even bij. Als het moet, doen ze het met liefde om ons te helpen, maar ze zijn niet de types die behoefte hebben aan meer.
We hebben niks te klagen, want het werkt prima zo. We weten dat we hulp hebben in geval van nood, en kunnen dankzij mijn moeder en de kinderopvang allebei gewoon ons werk doen. Er is alleen één ding waar ik weleens van baal: ons zoontje gaat nooit uit logeren. Vriendinnen met kinderen hoor ik heel vaak zeggen dat de kids bij opa en oma mogen slapen. Daardoor kunnen zij zelf lekker avondjes uit gaan, het laat maken en de volgende ochtend uitslapen. Of ze hebben heerlijk de avond voor zichzelf thuis, gaan op tijd onder de wol en slapen het klokje rond. Jaloersmakend vind ik dat! Hoe meer ik er op let, hoe meer het lijkt alsof ieders kind weleens uit logeren gaat.
Ik heb dit bij mijn moeder aangekaart en ze moest hard lachen. “Hartstikke leuk hoor, dat oppassen, maar bij mijn nachtrust trek ik de grens. Ik heb genoeg slapeloze nachten in mijn leven gehad toen jullie klein waren”, zei ze. Gelijk heeft ze natuurlijk, maar stiekem baalde ik. Ik weet dat ik het aan mijn schoonouders al helemaal niet hoef te vragen. Mijn vriend en ik zullen dus nooit een late avond uit kunnen met z’n tweeën, maar ook geen weekend weg samen. Dat is iets dat we al sinds de geboorte van ons zoontje niet meer hebben gedaan en dat zit er voorlopig dus ook niet in.”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.