Diego González-Clark (31) is sinds 2021 vader van adoptiezoontje Sem (2). Hij ging het ouderschap aan met zijn ex-partner, maar drie maanden na de adoptie was de relatie over. Sindsdien is hij een alleenstaande vader.
Lees verder onder de advertentie
Adoptie
“Gemiddeld duurt een adoptieproces vijf, acht of tien jaar. In ons geval ging het heel snel; wij waren binnen drie jaar vader. Omdat wij als homo stel adopteerden, konden we maar voor vier adoptielanden kiezen, inclusief Nederland. Bizar hè? Wij kozen voor Amerika, maar dat was net voor covid. Toen de grenzen werden gesloten, hoorden we dat het waarschijnlijk langer zou duren. Een paar maanden later werd het adoptiebeleid in Nederland stilgelegd wegens misstanden. Mijn ex partner naderde de maximum adoptieleeftijd van veertig, dus we gingen ervan uit dat het niet meer zou gebeuren. Tot we een week later werden gebeld: ‘Gefeliciteerd, jullie worden vader van een gezonde zoon, hij is twaalf weken oud en over tien dagen bij jullie.’ Ja, dan staat je wereld wel op z’n kop.”
Lees verder onder de advertentie
Shock
“Sem is in 2020 geboren, in 2021 stopte het adoptiebeleid in Nederland. Wij lagen voor die tijd al op tafel en dit was besproken met de moeder, FIOM, jeugdzorg en kinderbescherming. Enorm bijzonder, maar ook een enorme shock; tien dagen is heel kort. Maar toen Sem eenmaal bij ons was, was dat allemaal vergeten. Het voelde meteen vertrouwd en alles in mij wilde voor dat kleine, fragiele mensje zorgen.”
“Drie maanden nadat we Sem kregen, ging onze relatie uit. Het is dan ook een eenouderadoptie geworden; juridisch en wettelijk gezien ben ik de enige vader. De relatiebreuk was vreselijk, want juist voor adoptiekinderen is de hechting, rust en structuur extra van belang. Bovendien schaamde ik me ontzettend. Voor sommige mensen bleek ik een voorbeeld te zijn, en ik dacht: nou daar gaat je voorbeeld, hoe heb ik dit nou voor elkaar gekregen?”
Lees verder onder de advertentie
Favoriet
“Vader zijn vind ik veel mooier dan ik had verwacht, maar ook zwaarder. Als mens ben ik compleet veranderd. Ik was altijd heel erg druk, terwijl ik veel beter ga op rust. Sem heeft dat ook, dat leer ik van hem. Vooral de simpele dingen zijn soms moeilijk; ’s avonds nog even het vuilnis buiten kunnen zetten, even naar de winkel om ontbijt te halen, een uurtje alleen sporten – het komt allemaal op mij neer. Mijn favoriete moment is het avondeten: dan zitten we saampjes aan tafel en nemen we de dag door. Als we dan bijvoorbeeld een dagje weg zijn geweest en allemaal leuke dingen hebben gedaan, vraag ik hem: wat vond je het leukste? En dan was het dat ie z’n appel had gegeten of slippertjes aan had. De simpelheid van een kind, dat is echt goud waard.”
Lees verder onder de advertentie
Kan gebeuren
“Mijn grootste blunder was de allereerste keer dat ik alleen met Sem de deur uit ging. Ik moest voor werk naar een boerderij in de middle of nowhere en ik had alles bij me; luiers, kleding, extra voeding – alles wat je voor een baby nodig kunt hebben. Ik was alleen een cruciaal iets vergeten: de fles. Er was daar natuurlijk geen fles te vinden. Tja, wat doe je dan? Ik voelde me de slechtste vader ter wereld. Gelukkig kon iemand die daar was mij geruststellen door haar blunders te vertellen. Zij nam Sem over, ik maakte mijn werk af en toen ik thuiskwam heb ik hem gevoed. Hij is er geen slechtere baby van geworden, maar op zo’n moment voel je je afschuwelijk.”
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
In het tv-programma De Klassenavond houdt Irene Schouten het niet droog als het gaat over haar moeder, die acht jaar geleden een hersenbloeding kreeg. Op goede dagen weet ze dat ze oma is.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?