Juf Brenda: ‘Madelief wacht op strafwerk, maar dat krijgt ze niet’

Donderdagochtend. Mijn klas maakt een opstel. Tenminste, dat is de bedoeling. Madelief gooit haar pen door de klas, Tijke vangt hem op en gooit ’m naar Joost, die hem weer naar Madelief gooit, die hem weer naar Nima gooit, en zo gaat de pen de hele klas door. “Hou op, jongens”, zeg ik zwakjes. “Geef die pen hier!”

Heksenketel

Ik had evengoed niks kunnen zeggen. Het is nu half tien en ik ben al uitgeput. Bij mij in de klas is het vaker een heksenketel. Geen hond die naar me luistert. Het gebeurt allemaal onder leiding van Madelief; iedereen doet wat ze zegt, ook de jongens, die over het algemeen verliefd op haar zijn, vanwege haar blonde krullen en blauwe ogen. Ze is slim, maar ze voert niets uit in de klas.

Dat ik geen overwicht heb ligt aan het feit dat ik te weinig ervaring heb. (Dat hoop ik tenminste.) Ik ben een zij-instromer, vers van de pabo. Meteen na mijn afstuderen werd ik aangenomen bij deze school. Ik verheugde me aanvankelijk op de uitdaging, maar die lijkt toch een maatje te groot.

Lees ook – Juf Malti verzint déze geniale truc om de klas stil te krijgen – en het werkt ook nog >

Respect voor de juf

Na school laat ik Madelief nablijven. Ze hangt in haar stoel en kijkt me vol dedain aan. “Madelief, waarom let je niet op?” vraag ik. “Als je niet naar me luistert, kun je niet over naar groep acht.” Ze staart ongeïnteresseerd door het raam. Ik denk aan mezelf op die leeftijd. Toen was ik ook best brutaal tegen een juf. Een juf die saai les gaf. Ik realiseer me opeens dat ik dat waarschijnlijk ook doe, vanuit mijn onzekerheid. In een opwelling zeg ik tegen Madelief: “Je hebt trouwens wel gelijk.”

“Hoe kun jij nou respect opbrengen voor een juf die het niet kan?”

Ze kijkt verbaasd. Ik zeg: “Hoe kun jij nou respect opbrengen voor een juf die het niet kan? Ik kan de klas niet aan. Weet je wat, ga jij naar huis, ik ga me beraden hoe ik ervoor kan zorgen dat jullie opletten in mijn lessen. Zodat jullie goed over kunnen.” Madelief kijkt nu nog verbaasder. Ze loopt aarzelend naar de deur. Ze blijft er wachten, waarschijnlijk omdat ze strafwerk verwacht, maar dat krijgt ze niet. Ik laat haar rustig gaan.

Nog veel te leren

’s Avonds bereid ik voor de volgende dag een, hoop ik, spannende les voor over liefdesgeschiedenissen uit de oudheid. Ik bestudeer Orpheus en Euridice, Paris en Elena en Caesar en Cleopatra.

De dag erna stoeien drie jongens voor de deur van de klas zodat ik er niet langs kan. Dan klinkt de stem van Madelief. “Hé, kappen nou, je ziet toch dat juf erdoor wil.” De jongens kijken net zo verbaasd als ik. Ze lopen braaf naar binnen. “Jongens, ik begrijp dat jullie niet naar me luisteren”, zo begin ik mijn les. “Ik ben nog veel te kort aan het lesgeven om het goed te doen. Maar als jullie me helpen, leer ik het.”

“Als jullie me helpen, leer ik het”

De kinderen kijken me gefascineerd aan. En ze worden stil. Als er een paar jongens lachen krijgen ze commentaar van Madelief. “We zullen ons best doen, juf”, zegt ze. Nu begin ik over de oude liefdes. Iedereen let op. Of het door Madeliefs strenge bewind komt of door mijn les maakt me even niet uit. Ik neem me voor er alles aan te doen mijn leerlingen in het vervolg te gaan boeien. Dat hebben ze verdiend. Madelief voorop.

Dit artikel staat in Kek Mama 07-2022.

Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel

*Lees elke maand als eerst Kek Mama

*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.