‘Vroeger moest je als kind gewoon luisteren naar de juf, maar tijden zijn veranderd’
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Mijn jongste dochter Phaedra moest deze week nablijven. Dit nieuws werd triomfantelijk gebracht door haar oudere zus die alleen uit school kwam. Eigenlijk is het heel interessant om dit soort animale zussenconcurrentie te zien: normaliter kletst ze aan één stuk door, maar zoals een roofdier van een afstand haar prooi bekijkt, wachtte ze nu rustig af hoe ik op haar boodschap zou reageren.
Mijn ontaarde moedergelach had ze duidelijk niet zien aankomen. Zichtbaar ontdaan vroeg ze welke straf ik zou geven.
Praten
“Ik ga eerst even met Phaedra zelf praten”, zei ik. Dat ik niet meteen boos werd, was om het simpele feit dat ik weet dat mijn jongste en haar juf elkaars bloedgroep niet zijn – iets waar ze beiden in feite niets aan kunnen doen.
Wij hebben vijf jaar in Zwitserland gewoond en daar heb je drie jaar lang dezelfde leerkracht. Een systeem dat óf voor, of tegen je werkt. Want net zoals in het gewone leven kunnen we niet allemaal door één deur. En dat is niet erg. Beschaafdheid is gewenst uiteraard, maar nogmaals: geen ramp als je een keer niet helemaal met iemand matcht.
Lees ook – Patricia over moeders die lang borstvoeding geven: ‘Ik vond ze aanstellerig' >
Film kijken
Goed, wat betreft mijn jongste dochter… Ik ben blij dat we weer in Nederland wonen en zij dus maar een jaar met deze leerkracht door één schooldeur hoeft te gaan.
Toen ze een kwartier later thuiskwam, vroeg ik haar waarom ze moest nablijven. Ze had de juf verteld dat ze de film saai vond, waarop ik haar vroeg waar de film dan over ging. De film zelf was wel leuk, maar dit was al de derde keer dat de klas deze film ‘moest’ kijken. “Ja mam, en dat vind ik dus saai en toen ging ik kletsen en toen werd de juf boos.”
Tja. Wat zeg je daar dan op?
Luisteren en respect
Vroeger hadden mijn ouders me vast en zeker gezegd dat ik toch gewoon naar de juf moet luisteren en respect voor haar moet hebben, maar de tijden zijn veranderd. En natuurlijk mag je best eens de makkelijke weg kiezen door een film voor de derde keer op te zetten, maar weet dan wel dat er kritiek kan zijn. En waarom zou een negenjarig meisje die kritiek niet mogen geven? Puur omdat ze jonger is?
Ik heb Phaedra uiteraard wel gezegd dat ergens doorheen praten niet de bedoeling is, maar dat ik zeker niet boos op haar ben. Want ik vind het heel erg dapper dat ze eerlijk tegen de juf durfde te zijn.
Trots
Mijn oudste dochter zat erbij en aanvaarde het straffeloze geheel. Ik dacht zelfs even een trotse blik richting haar jongere zusje te zien.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
