Overprikkelde Chazia gooit met dingen: ‘Ik wou dat ik het niet had, juf’

De klas maakt een opstel. De stilte wordt doorbroken door Steijn, die zachtjes neuriet. “Sssst Steijn”, zeg ik. Het lukt even, dan gaat hij weer neuriën. Opeens klinkt er gekletter. Chazia gooit een regen van kleurpotloden door de klas. Haar medeleerlingen zoeken dekking.

Chazia is een schattig meisje dat een lichte vorm van autisme heeft. Als ze overprikkeld raakt gaat ze met dingen smijten. Als haar iets niet lukt, als ze haar gum kwijt is, als ze niet op haar eigen plek in de kring kan zitten, als iemand een hard geluid maakt. Of als iemand zachte geluidjes maakt en niet stopt. De klas is eraan gewend, maar vindt haar wel raar, en dat voelt ze.

“Als ze overprikkeld raakt gaat ze met dingen smijten”

Ze staat op het punt haar schrift achter de potloden aan te gooien als ik naar haar toe loop. Ik pak haar bij de hand en zeg: “Kom Chazia, we gaan even bijkomen op de gang.” Tegen de klas zeg ik: “Doorgaan met het opstel, jongens.”

Overprikkeld

Op de gang vraag ik Chazia wat er gebeurde. “Ik kon niet tegen het zingen van Steijn, juf”, zegt ze. “Maar ik weet niet waarom ik dan ga gooien.” Ik leg haar uit wat het woord overprikkeld betekent. Dat je hersenen dan te veel dingen tegelijk moeten verwerken. Dat de een dat sneller heeft dan de ander, en dat zij het snel heeft. En dat je dan dingen gaat doen die je niet wil. Ze begint te huilen.

“Ik wou dat ik het niet had, juf. Alle kinderen kijken”

“Ik wou dat ik het niet had, juf. Alle kinderen kijken. Ik wou dat ik het niet meer deed.” Ik denk na. “Voel je het van tevoren opkomen, dat je overprikkeld raakt?” “Ja”, zegt ze. “Dan krijg ik een rotgevoel.” “Als je dat rotgevoel voelt, kun je dan naar de gang lopen? Om even rustig te worden?” Ze antwoordt: “Nee, want dan word ik niet rustig.” Ik vraag: “Vind je het fijner als ik dan met je meega?” “Ja”, zegt ze. “Dan bedenken we nu waardoor ik kan zien dat jij het rotgevoel voelt opkomen”, zeg ik. “Zodat ik op tijd naar je toe kan komen”.

Ik denk na. Chazia is dol op vlaggen. We hebben 28 vlaggetjes op stokjes in de klas. Van alle EU-landen. “Chazia, als we nou eens een vlaggetje op tafel leggen bij jou. En als je dan dat rotgevoel voelt aankomen, zet je hem rechtop”, zeg ik. “Als ik het vlaggetje bij je zie, kom ik naar je toe en lopen we samen de klas uit.”

Lees ook – Overprikkeld kind? Dít kan je doen >

Vlaggetje

Een week later is het zover. Midden in de taalles begint Claartje te gillen. “Steijn heeft aan mijn haar getrokken!” Haar achterbuurman Steijn kijkt als de vermoorde onschuld. Ik word boos. “Steijn, is dit waar?” vraag ik. “Niet liegen!” Terwijl Steijn zijn antwoord overweegt, zie ik dat Chazia haar vlaggetje rechtop zet.

Ik laat Claartje en Steijn even aan hun lot over, loop naar Chazia, pak haar hand, en we zo gaan we de klas uit. Op de gang zie ik Chazia ontspannen. “Het is niet gebeurd, hè juf”, lacht ze. “Nee poppetje, het is niet gebeurd. High five”, zeg ik. Ze geeft me er een terug.

Stralend loopt ze achter me aan terug de klas in, waar Steijn en Claartje inmiddels in een stevige ruzie verzeild zijn geraakt. De ene helft van de klas is voor Steijn, de andere voor Claartje. Terwijl ik de boel sus, kijk ik naar Chazia. Die loopt heel rustig naar haar tafeltje, en legt het vlaggetje weer neer.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.