De juf: ‘In mijn onmacht doe ik iets wat niet kan: ik geef Beer (10) een tik’

Donderdagmiddag, de pauze is afgelopen. Als ik naar mijn klas loop hoor ik verontrustende geluiden. Gegil, geschreeuw. Binnen heerst een spektakel. Beer (10) heeft Sep (10) met zijn hoofd vastgeklemd onder zijn linkerarm. Met zijn rechterhand beukt hij Sep op het hoofd. Zijn klasgenoten kijken joelend toe. Ik roep: “Stop Beer!” maar Beer gaat door.

Net van de pabo

Ik ben een groentje, kom net van de pabo. Tot nu toe ging het lesgeven best goed, maar hier heb ik geen antwoord op. In mijn onmacht doe ik iets wat niet kan: ik geef Beer een tik op zijn hoofd. Hij laat Sep meteen los, die vervolgens als een marionet op de grond valt. Beer roept: “Ze slaat me!” De klas, in koor: “Ze slaat hem!” Ik roep: “We gaan beginnen met de les!” Niemand luistert.

Ik weet maar één oplossing: wegrennen. En wel naar mijn ervaren collega Fatima, een klas verderop. “Zoiets hebben we allemaal meegemaakt”, zegt Fatima. “Nu moet je er staan. Kinderen willen leiding. Wil je dat ik even meeloop?” “Ja”, knik ik. Ik kan wel huilen. Onderweg raadt Fatima me aan mijn foutje met Beers moeder te bespreken als ze hem op komt halen.

Leiding geven

In mijn klas is het nog steeds kermis. Iedereen zit te kletsen en te gillen. Sep is opgekrabbeld en doet mee. Net als Beer. Maar als Fatima in haar handen klapt gebeurt er een wonder: er valt een stilte. “Jullie gaan nu naar juf Claartje luisteren”, zegt Fatima. “Wie dat niet doet, krijgt strafwerk.” Ik zeg: “Jongens, ik heb een fout gemaakt. Ik bied mijn excuses aan aan Beer. Hoewel ik hem wel strafwerk geef. Want wat hij deed kon niet. Beer, vanmiddag praat ik met jou en je moeder over wat er gebeurd is. Nu gaan we rekenen.”

Fatima vertrekt met een goedkeurende knipoog naar mij. Iedereen gaat aan de slag. Beer voorop. Hij rekent dat het een lieve lust is. Zijn ouders zijn streng. Misschien komt het daardoor dat hij nu zo mak is.

Lees ook – De juf: ‘Dit is waarom ik besloot om een tweeling in aparte klassen te plaatsen’ >

Een fout gemaakt

’s Middags spreek ik hem en zijn moeder Ciska. Ik begin met te erkennen dat ik de plank mis heb geslagen. Letterlijk. “Hoe kwam dat dan, je slaat toch niet zomaar een leerling? Wat had Beer gedaan?” vraagt Ciska. “Niks, mama”, zegt Beer. Hij ziet knalrood. Hij weet dat hij jokt en dat vindt hij niet leuk, realiseer ik me. “Beer, ik ken jou als een bloedeerlijke jongen”, zeg ik. “Wil je nu echt vertellen wat er gebeurd is?”

Als hij dat vervolgens doet, groeit mijn respect voor hem. Hij zegt dat hij Sep hard geslagen heeft. En dat hij niet naar mij luisterde toen ik “Stop!” zei. “Wat ben jij een stommeling, Beer”, zegt Ciska. “Wacht maar tot je vader dit hoort.” Dan vertelt Beer ook iets wat ik niet wist: dat Sep krassen had gezet in Beers schrift. Ik spring voor Beer in de bres: “Ciska, hij is geen stommeling. Het is dapper dat hij het eerlijk vertelt. Ik geef hem wel strafwerk, daar kan ik niet omheen. Maar ik zat ook fout. Ik had nooit die tik moeten geven.”

Ciska’s blik wordt zachter. Als ze met Beer de klas uit loopt zie ik voldaan dat ze haar arm om Beer heen slaat. Ik schat in dat Beer een maatje van me wordt. En ik ga Fatima bedanken omdat ze me heeft geleerd hoe je met een op hol geslagen klas omspringt. Ook als je net van de pabo komt.

Dit artikel staat in Kek Mama 05-2022.

Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.