Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Anne (47) geeft les aan groep 1/2 en stond met alle ouders op de ouderborrel.
“Ik ben inmiddels twaalf jaar juf op deze school en geloof me: ik heb alles gezien. Kinderen die een drol verstoppen in hun jaszak, moeders die op het schoolplein hun partner openlijk dumpen, ik kan nog wel even doorgaan. Maar de ouderborrel van groep 1/2 gaat linea recta m’n top drie in.
Twee keer per jaar organiseren we die borrel. Lekker informeel, glaasje wijn, wat blokjes kaas, gesprekje hier en daar. Ouders leren elkaar kennen, wij juffen kunnen de sfeer een beetje peilen en toegegeven: het is ook gewoon gezellig. Tot je de vader van Maaike erbij hebt.
Hij is zo’n type dat al vóór z’n eerste slok wijn roept dat-ie ‘eigenlijk nooit drinkt’. En dan binnen twintig minuten staat te dansen alsof we bij een vrijgezellenfeest op Mallorca zijn.
Ik had ‘m al in m’n ooghoek toen hij z’n zesde glas Sauvignon Blanc achterover sloeg. Je zag het gebeuren: het moment dat z’n ogen nét iets te lang bleven hangen op de moeder van Stijn. Dat hij het plots een goed idee vond om de Spotify afspeellijst over te nemen (‘Hebben jullie geen Hazes?’). En toen kwam ‘ie: de microfoon.
We hadden dus geen microfoon. Maar een wc-borstel die hij uit de schoonmaakkar had geplukt deed blijkbaar prima dienst. ‘Mag ik even wat zeggen?’ riep hij, terwijl hij op een kruk klom. Het werd doodstil.
‘Lieve mensen’, begon hij, al zwaaiend met dat toiletgereedschap. ‘Ik wil even zeggen dat ik zo dankbaar ben. Voor de juffen. En voor jullie. En vooral… voor m’n dochtertje Maaike. Dat ze er is. En dat ze van míj is. Dat is toch prachtig?’ En toen – ik zweer het je – begon hij te zingen. Zij gelooft in mij. Met trillende stem en uit volle borst. Ik keek naar mijn collega-juf Evelien. Zij stond met open mond te staren.
Toen hij klaar was klonk er een applausje. Zo’n ongemakkelijk soort, met veel neplachjes en schuifelende voeten. De moeder van Maaike stond inmiddels met vuurrode wangen bij de kapstok te mompelen dat hij ‘eigenlijk best verlegen is hoor, normaal gesproken’. Vijf minuten later was hij weg. Afgevoerd door zijn vrouw.
De dag erna stond hij op het schoolplein. Zonnebril op, dikke jas, z’n kop net iets te diep in z’n schouders. Ik knikte vriendelijk en hij mompelde iets dat leek op een ‘goedemorgen’, zonder me aan te kijken. Begrijpelijk.”
Ook juf Irene maakte een bizar moment mee met een vader: ‘Met wit poeder onder zijn neus zat hij bij het tienminutengesprek’. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Samen onder de dekens kruipen, de dag nabespreken en lekker dicht tegen elkaar aan in slaap vallen: jarenlang hét romantische ideaalbeeld van samenwonen. Maar uit recent onderzoek blijkt dat de realiteit voor veel stellen anders is. Sterker nog: apart slapen is helemaal geen taboe meer. En dat is misschien wel beter voor je nachtrust én […]
