Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Irene (37) van groep 6.
“Esmee kwam in groep 5 bij ons. Ze is een van die kinderen die meteen je hart verovert. Leergierig, grappig en geliefd door haar klasgenoten. Maar achter haar vrolijke verschijning schuilde een zorg die steeds moeilijker te negeren viel. Als leerkracht voel je het aan. Er klopt iets niet.
Het begon met kleine dingen. Een vergeten lunch, een keer niet opgehaald worden na school. Maar al snel stapelden de zorgen zich op. Haar kleding was regelmatig smoezelig, haar haren ongekamd. Tijdens het schoolreisje ontdekte ik dat ze nog in bed plaste. Ook ouders van klasgenoten trokken aan de bel: speelafspraakjes bij Esmee thuis eindigden vaak in rare situaties.
We namen de signalen serieus. Als school moet je dat. Een gesprek met haar ouders leverde weinig op. Tijdens het tienminutengesprek een week later, wist ik het voor het eerst zeker: dit was niet goed. Ze zaten recht tegenover me. Hun ogen waterig en blik afwezig. Zij wat schuw en hij met het witte poeder nog onder zijn neus. De realiteit sloeg in als een mokerslag.
Ik wist wat ik moest doen. Maar weten en doen zijn twee verschillende dingen. Ik wist ook dat als ik dit meldde, de kans bestond dat Esmee en haar broertjes uit huis geplaatst zouden worden. Een beslissing die haar hele leven zou veranderen. Ondanks problemen thuis, houden kinderen vaak alsnog onvoorwaardelijk van hun ouders. Aan de andere kant wist ik: ieder kind verdient een veilig thuis. En dit, dit was niet veilig.
De dag brak aan dat ik bericht kreeg dat Esmee niet meer op school zou komen. Samen met haar broertjes was ze ondergebracht bij een pleeggezin en contact was niet toegestaan. Mijn hart voelde zwaar.
Ik bracht de klas op de hoogte dat Esmee niet meer terug zou komen. Een moeilijk moment voor iedereen, ondanks dat ze de reden niet wisten.
Dit is ook het leven van een leerkracht. Je hoopt nooit zulke keuzes te hoeven maken, maar soms moet je, omdat het belang van een kind altijd vooropstaat. En dat blijft, hoe moeilijk ook, de kern van ons werk.”
Ook juf Brenda maakte iets mee wat ze niet snel zal vergeten: toen een van de leerlingen met gillende sirenes naar het ziekenhuis moest. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.
