Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Irene (37) van groep 6.
“Esmee kwam in groep 5 bij ons. Ze is een van die kinderen die meteen je hart verovert. Leergierig, grappig en geliefd door haar klasgenoten. Maar achter haar vrolijke verschijning schuilde een zorg die steeds moeilijker te negeren viel. Als leerkracht voel je het aan. Er klopt iets niet.
Het begon met kleine dingen. Een vergeten lunch, een keer niet opgehaald worden na school. Maar al snel stapelden de zorgen zich op. Haar kleding was regelmatig smoezelig, haar haren ongekamd. Tijdens het schoolreisje ontdekte ik dat ze nog in bed plaste. Ook ouders van klasgenoten trokken aan de bel: speelafspraakjes bij Esmee thuis eindigden vaak in rare situaties.
We namen de signalen serieus. Als school moet je dat. Een gesprek met haar ouders leverde weinig op. Tijdens het tienminutengesprek een week later, wist ik het voor het eerst zeker: dit was niet goed. Ze zaten recht tegenover me. Hun ogen waterig en blik afwezig. Zij wat schuw en hij met het witte poeder nog onder zijn neus. De realiteit sloeg in als een mokerslag.
Ik wist wat ik moest doen. Maar weten en doen zijn twee verschillende dingen. Ik wist ook dat als ik dit meldde, de kans bestond dat Esmee en haar broertjes uit huis geplaatst zouden worden. Een beslissing die haar hele leven zou veranderen. Ondanks problemen thuis, houden kinderen vaak alsnog onvoorwaardelijk van hun ouders. Aan de andere kant wist ik: ieder kind verdient een veilig thuis. En dit, dit was niet veilig.
De dag brak aan dat ik bericht kreeg dat Esmee niet meer op school zou komen. Samen met haar broertjes was ze ondergebracht bij een pleeggezin en contact was niet toegestaan. Mijn hart voelde zwaar.
Ik bracht de klas op de hoogte dat Esmee niet meer terug zou komen. Een moeilijk moment voor iedereen, ondanks dat ze de reden niet wisten.
Dit is ook het leven van een leerkracht. Je hoopt nooit zulke keuzes te hoeven maken, maar soms moet je, omdat het belang van een kind altijd vooropstaat. En dat blijft, hoe moeilijk ook, de kern van ons werk.”
Ook juf Brenda maakte iets mee wat ze niet snel zal vergeten: toen een van de leerlingen met gillende sirenes naar het ziekenhuis moest. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
