Beeld: Getty Images
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Linda (43) geeft les aan groep zes.
Lotte (10) ligt niet lekker in de groep. Ze wordt niet gepest, maar ook nooit uitgenodigd op partijtjes of speelafspraken. De enkele keer dat ze mag meedoen met een spelletje op het plein, mondt het uit in ruzie. Haar ouders zitten met de handen in het haar. Ze hebben Lotte alle mogelijke sociaal-emotionele vaardigheidstrainingen laten volgen, naast de bijles die ze krijgt. Ook haar cijfers laten te wensen over, iets wat haar ouders lastig te verkroppen vinden. Ik vermoed dat Lotte thuis veel druk ervaart. Toen ze net bij ons op school zat, plaste ze van de spanning in haar broek toen ze de beurt kreeg met lezen. Vanaf toen vonden de kinderen haar ook nog eens een ‘pissebed’. De toenmalige juf besteedde uitgebreid aandacht aan pestgedrag, maar de dynamiek in een groep is lastig te doorbreken.
Ik zie in Lotte een gemiddelde, prima leerling. Met voldoende zelfvertrouwen en wat positieve stimulans kan ze school makkelijk aan. Maar aan dat zelfvertrouwen ontbreekt het, en dat zorgt ervoor dat ze op een negatieve manier aandacht zoekt. In de klas gedraagt ze zich bazig, tegen mij doet ze brutaal. Het is haar manier om haar kwetsbaarheid te verbergen. Eigenlijk hunkert ze naar vriendschap, bevestiging en acceptatie, maar in die hunkering duwt ze iedereen bij zich weg. Mijn collega’s en ik begrijpen dat, haar klasgenoten zien alleen haar negatieve gedrag. In de klas probeer ik Lotte zo veel mogelijk te betrekken bij groepsactiviteiten. Onder mijn toeziend oog gaat dat goed en wanneer we aan een knutselopdracht werken voor in het klaslokaal, is het zelfs gezellig en maakt ze grapjes met de kinderen uit haar groepje. Zou het dan toch beter worden, denk ik even. Tot ik Lotte in de pauze tegen een meisje hoor zeggen: “En jij mag niet meedoen, want wij zijn al met elkaar.” Nog geen minuut later is haar groepje naar het andere meisje overgelopen en staat Lotte weer alleen.
Lees ook – Als je kind gediscrimineerd wordt: ‘Ik schrok me wild toen de school belde’ >
Wanneer ik mijn zorgen uitspreek tegen haar ouders, barst haar moeder uit in gefoeter. Thuis is Lotte ook al niet te hanteren, zegt ze, op alles geeft ze een grote mond. Voor straf moet ze de hele week om zeven uur naar bed en tv mag ze ook niet meer kijken. “Zou het misschien helpen als jullie haar vragen wat haar precies dwarszit?” probeer ik voorzichtig. “Ik denk dat Lotte zich heel onzeker voelt over zichzelf.” Vader knikt, moeder slaat haar armen defensief over elkaar. “Lotte praat niet over haar gevoel”, stelt ze. Ze stemt er wel mee in dat de schoolmaatschappelijk werkster een poging waagt. Een goede zet, denk ik, voor Lottes ouders is over gevoel praten duidelijk ook geen dagelijkse kost.
De maandag erop zie ik Lotte smoezen met twee meisjes uit de klas. Ze hebben een talentenshow gekeken en bespreken de kandidaten. Ha, thuis is alvast één sanctie opgeheven, constateer ik tevreden. Lotte is er nog niet, maar door het laatste gesprek met haar ouders heb ik wel een hernieuwd vertrouwen gekregen. Geduld, aandacht en compassie, daarmee komt ze er wel. Dit artikel staat in Kek Mama 08-2021. Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.