Lucinda (38) belandde tijdens haar romantische vakantie plotseling tussen de pakken en cocktailjurkjes. “De ober schonk ons zonder te vragen een glas Pouilly-Fumé in. Maar dit was toch niet het arrangement waar wij voor gingen?”
“Het was onze romantische getaway. Doen we twee keer per jaar, mijn man Sam en ik. Kinderen naar opa en oma, en wij weer even man en vrouw, in plaats van altijd maar papa en mama. We maken er graag werk van: comfortabel hotel, knusse setting, en vooral geen gezinnen om ons heen.
We boekten een hotel aan de Amalfi-kust. Niet goedkoop, maar dat weet je als je naar die omgeving gaat. Bovendien: we werkten er het hele jaar hard voor, en onze liefde was wat waard. Het diner begon om zeven uur, vertelde de receptioniste toen we incheckten: we konden zo aanschuiven, met ons halfpension-arrangement.
Sam en ik maakten een boottocht, vreeën rozig van de zon op onze hotelkamer, en fristen ons verliefd op voor het avondeten. In een fladderjurkje, hongerig, stapte ik daarna het dakterras van het hotel op. Daar schrok ik me te pletter. Ik was wel héél erg underdressed, tussen de pakken en cocktailjurkjes. En de lange tafel, het uitzicht… zo chic had ik het nog nooit gezien. Konden we dit wel betalen?
Verbouwereerd pakten Sam en ik een glas champagne aan dat de ober ons aanbood. Tjonge, wenkten we naar elkaar, dit adres moesten we onthouden. De overige gasten knikten vriendelijk naar ons, toen we plaatsnamen op de meest rechtste stoelen aan tafel. Zo te horen kwamen ze uit alle windstreken. Ik genoot van de sfeer. Van de openheid en gezelligheid: iedereen kletste met elkaar.
Toen het voorgerecht op tafel kwam, maakte een lichte onrust zich van me meester. Dit was culinair sterrenniveau; dát hadden we toch niet geboekt? Ongevraagd schonk de ober ons een glas Pouilly-Fumé in, terwijl ik Sam een angstige blik toewierp. Dit kon nooit kloppen.
Ongemakkelijk vervolgden we ons diner, tot tijdens het toetje een tafelgast zich naar me toe boog, en vroeg: ‘Which division are you from?‘ Eh, division? O god. Opeens viel het kwartje. Bij Sam blijkbaar ook, die proestend bijna zijn dessertwijn over tafel spuugde: we waren aangeschoven bij een zakendiner. ‘Communications‘, blufte ik, at met stalen gezicht mijn toetje op, en maakte me gierend van de lach met Sam uit de voeten.
‘Excuse me, Miss‘, snikte Sam vervolgens bij de receptie, ‘can you tell us where we can have our diner?‘
‘On the first floor, Sir‘, antwoordde de receptioniste. ‘The rooftop is reserved for business guests only.‘”
Ook Ayla wist niet wat haar overkwam tijdens haar vakantie: “We renden met onze oranje reddingsvesten door het verlaten cruiseschip.” Je leest het hier.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
