Sommige moeders gebruiken geen kinderwagen of buggy, maar nemen hun kind gewoon, hup, mee op hun rug in de draagdoek. Zoals Brigitte Burgemeestre (35), getrouwd met Maarten en moeder van Koos (6), Rolf (3) en Daphne (10 maanden).
“Koos van zes zit niet zo vaak meer in de draagdoek, maar als-ie moe is slinger ik hem zo op mijn rug. De jongste twee neem ik altijd mee in de draagdoek – soms zelfs tegelijk. ‘Je moeder lijkt wel een pakezel’, zei de juf tegen mijn oudste.
Koos had als baby last van krampjes. Zodra ik hem neerlegde, begon hij te brullen. Maarten en ik liepen urenlang rondjes met hem op de arm. Op een online forum las ik over draagdoeken. Een groot succes: Koos sliep zodra ik hem in een draagdoek deed. Had ik eindelijk mijn handen vrij om de was te doen of in een saus te roeren. Ook Maarten is een enthousiaste drager. Hij heeft maar één voorwaarde: geen roze doek als hij de jongens draagt.
Mijn familie is Indonesisch; in die cultuur worden baby’s ook gedragen. Mijn oma droeg mijn vader ook toen hij klein was. Mensen vragen altijd of het ingewikkeld is ’m te knopen. Dat valt reuze mee. Natuurlijk klungelden we in het begin met het omdoen van die dingen. Zes jaar geleden kreeg je alleen een boekje met een paar plaatjes en had je nog geen professionele YouTube-filmpjes. Ach, het ene stel zet een Ikeakast in elkaar, wij oefenden met knopen.
Onze super-de-luxe kinderwagen staat stof te happen op de zolder van mijn ouders. Je tilt je een breuk aan dat ding. Dan draag ik liever twee kinderen op mijn rug en buik. Die zitten zó dicht tegen je aan dat het gewicht goed is verdeeld en je geen last krijgt van je rug. Het scheelt ook bij het boodschappen doen: er is weer ruimte in de kofferbak.”
Dit artikel staat in Kek Mama 09-2017
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
