Persoonlijk

''Zelfs mijn zoon van zes zit nog op mijn rug''

Mirthe Diemel
11:28 | 25.8.2017

Sommige moeders gebruiken geen kinderwagen of buggy, maar nemen hun kind gewoon, hup, mee op hun rug in de draagdoek. Zoals Brigitte Burgemeestre (35), getrouwd met Maarten en moeder van Koos (6), Rolf (3) en Daphne (10 maanden).

“Koos van zes zit niet zo vaak meer in de draagdoek, maar als-ie moe is slinger ik hem zo op mijn rug. De jongste twee neem ik altijd mee in de draagdoek – soms zelfs tegelijk. ‘Je moeder lijkt wel een pakezel’, zei de juf tegen mijn oudste.

 

Enthousiaste dragers

Koos had als baby last van krampjes. Zodra ik hem neerlegde, begon hij te brullen. Maarten en ik liepen urenlang rondjes met hem op de arm. Op een online forum las ik over draagdoeken. Een groot succes: Koos sliep zodra ik hem in een draagdoek deed. Had ik eindelijk mijn handen vrij om de was te doen of in een saus te roeren. Ook Maarten is een enthousiaste drager. Hij heeft maar één voorwaarde: geen roze doek als hij de jongens draagt.

 

Klungelen in het begin

Mijn familie is Indonesisch; in die cultuur worden baby’s ook gedragen. Mijn oma droeg mijn vader ook toen hij klein was. Mensen vragen altijd of het ingewikkeld is ’m te knopen. Dat valt reuze mee. Natuurlijk klungelden we in het begin met het omdoen van die dingen. Zes jaar geleden kreeg je alleen een boekje met een paar plaatjes en had je nog geen professionele YouTube-filmpjes. Ach, het ene stel zet een Ikeakast in elkaar, wij oefenden met knopen.

 

Geen kinderwagen nodig

Onze super-de-luxe kinderwagen staat stof te happen op de zolder van mijn ouders. Je tilt je een breuk aan dat ding. Dan draag ik liever twee kinderen op mijn rug en buik. Die zitten zó dicht tegen je aan dat het gewicht goed is verdeeld en je geen last krijgt van je rug. Het scheelt ook bij het boodschappen doen: er is weer ruimte in de kofferbak.”

Dit artikel staat in Kek Mama 09-2017

Ook interessant

MEEST BEKEKEN

Persoonlijk

‘Ik maakte mijn huis pas na een weekend schoon en voelde me verschrikkelijk’

18:59 | 23.5.2018
schoonmaken weekend
Beeld: Pexels

Het huis opruimen en soppen: wie geen schoonmaakster heeft, moet zelf aan de slag. Blogger Mandy Roussel stelde het zo lang mogelijk uit, tot ze de troep niet langer kon aanzien.
 

‘Maar toen ik alles had schoongemaakt, voelde ik me verschrikkelijk’, schrijft ze op Scary Mommy.

 
Verdwaalde druif

Een vieze douche, stof in alle hoeken en gaten en een verdwaalde druif onder de stoel: Mandy negeerde alle tekenen dat haar huis toe was aan een flinke schoonmaak. Ze vertelt: ‘Hoewel ik er de tijd voor had – we hadden eindelijk eens een weekend zonder verplichtingen – betekende dit nog niet dat ik het ook moest doen. Toch?’
 

Lees ook:
Dit is dé tip voor moeders die rommel in huis zat zijn >
 

Vernietiging

Op vrijdag en zaterdag lukt het haar prima om door de troep heen te kijken. Ze hangt op de bank, neemt haar kinderen mee naar het park en gaat ’s avonds een potje bingewatchen. Ze verheugt zich op een regenachtige zondag voor een Harry Potter-marathon met het hele gezin, maar het loopt anders. ‘Opeens scheen de zon’, zegt Mandy, ‘en zag ik de vernietiging: overal lag speelgoed, borden van het ontbijt en de lunch nog in de woonkamer en door alle kruimels leek het alsof de druif onder de stoel zorgvuldig geplaatst was in het interieur. Ik wist: dit hou ik niet veel langer uit.’

 

‘Waarom doe ik dit?’

Mandy verzamelt moed en begint aan de schoonmaak. ‘Na drie kwartier was ik klaar en voelde ik me verschrikkelijk. Waarom deed ik dit? Waarom kon ik niet gewoon ontspannen?’ Volgens haar zijn er twee redenen: ‘Wij moeders hebben het zo druk, dat we ergens de controle over moeten houden om niet gek te worden. Of misschien is ons leven zo chaotisch dat we orde in huis moeten scheppen om wat rust te vinden. Als ik als moeder een superkracht zou kunnen kiezen, weet ik het wel: het negeren van een vies huis. Maar helaas is die superkracht alleen beschikbaar voor vaders – en ik kan me niet voorstellen dat zij het willen ruilen voor borstvoeden.’

 


 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

Ook interessant
Persoonlijk

'Ik zet mijn kinderen niet meer klakkeloos op social media'

14:06 | 23.5.2018
foto's social media kinderen
Beeld: Pexels

Van het eerste stapje tot de eerste schooldag: we zijn apetrots op ons kind en posten bijna elke mijlpaal op social media. Blogger Lorna Rose deed dat ook, maar toen haar tweede kind werd geboren ging ze nadenken over de gevolgen.  

‘Wie geeft mij toestemming om informatie over mijn kinderen, laat staan hun privacy, online te zetten?’, schrijft ze op Scary Mommy.

 
Alles vastleggen

Toen Lorna voor het eerst moeder werd, plaatste ze allerlei foto’s van haar zoon op Facebook. ‘Zijn eerste badje, een foto dat hij sliep, de trap op kroop en voor het eerst spaghetti at: ik wilde elk moment vastleggen en het vervolgens delen op Facebook’, vertelt Lorna. ‘Ik wilde mijn moederschap naar de wereld schreeuwen.’

 

Lees ook:
'Kap eens met dat 'mooie' social media-plaatje: geen kind is perfect' >

 

Lelijke pony

Tweeënhalf jaar later werd haar dochter geboren. Na een tijdje merkte Lorna dat ze minder over haar dochter op social media postte. ‘Ik ging erover nadenken: was het omdat dit de tweede ronde van het moederschap was en ik niet de behoefte voelde om het van de daken te schreeuwen? Was het omdat zij een meisje was?’ Lorna realiseerde zich dat ze zelf als kind ook niet op internet stond. ‘Mijn lelijke pony van toen ik 12 jaar oud was en de dikke onderlip die ik als tiener had stonden niet op Facebook, want dat bestond toen niet. En daar ben ik nu opgelucht om. Dus waarom doe ik dat mijn kinderen nu wel aan?’

 

'Denk eerst na'

Lorna kwam tot de conclusie dat het posten van een kwetsbaar moment van haar kinderen, hoe eng of gedenkwaardig ook, niet langer alleen hun gezinsmoment is. ‘Het wordt onderdeel van de Facebook-machine’, zegt ze. ‘Ik heb niet langer controle over wie het ziet, wie het gebruikt en met welk doel.’ Ze wil nog steeds foto’s en video’s delen om verre vrienden en familieleden op de hoogte te houden en steun te ontvangen als het niet goed gaat met haar kinderen. Maar ze denkt nu goed na vóórdat ze iets post: ‘Ik vraag mezelf steeds af: zou dit mijn kind op een dag in verlegenheid kunnen brengen? Of is er een andere manier dan Facebook om steun van mijn omgeving te ontvangen?’

 

 

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

Ook interessant