Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Dinsdagochtend 8.03 uur, de ochtendspits is in volle gang wanneer vanaf mijn telefoon een opgewekt ‘pling!’ klinkt. Ik heb alle geluiden uit staan, maar één belangrijke app mag altijd tussendoor: Social Schools, het communicatiesysteem van de school. Dit is immers de plek waar belangrijk nieuws wordt gedeeld en de nodige reminders worden gestuurd: toch geen gymkleren aan, andere ingang nemen, denk aan het meenemen van drie kilo kastanjes en meer van die dingen die me vrij makkelijk ontschieten. Dit is ook de plek waar eventuele afwezigheid van de juffen en meesters wordt meegedeeld, dus op zich de moeite waard om even in de gaten te houden.
Maar die afwezigheid, die komt dus bijna nooit voor. En daar zat ik over na te denken. In een tijd waarin elk kuchje en zelfs één licht verstopt neusgat de juf of meester dwingt tot ziekmelden, en het aantal leerkrachten toch al niet erg toereikend was, zou je verwachten dat er elke week wel een kind thuis op de bank zat. Eerlijk gezegd had ik me daar na de zomervakantie al op ingesteld. Het intreden van de herfst valt doorgaans samen met het intreden van het snot en je kunt er natuurlijk op wachten dat de juffen en meesters massaal getroffen worden door een verkoudheidje, omdat dat nu eenmaal gebeurt als er dertig kinderen in je gezicht hoesten. Maar de teller staat bij ons tot nu op één per kind. De juffen, meesters, directie en roosters lijken wel van elastiek te zijn. Op een of andere manier valt er altijd wel weer iets nóg verder te buigen of te stretchen en hup, daar is weer een oplossing.
Lees ook ‘Beste juf, we zullen u nooit meer uitschelden’ >
Ook nu weer, het bericht op dinsdagochtend: juf R. is er niet, maar juf E. kan de groep overnemen. Dat is toch geweldig? Het was niet dat juf E. verder niets te doen had. En laatst, toen juf E. er juist niet was, spoedde juf R. zich naar school om op haar vrije dag voor de klas te staan. Zodat alleen zij in allerijl oppas moest regelen, en niet dertig ouders. Mijn bewondering voor leerkrachten was sinds de weken van thuisonderwijs al met grote sprongen toegenomen, maar voor nu zeg ik: nog meer hulde aan de juf en meester (en de vervanger van de juf en meester, en de duo, en de vervanger van de duo). Deze column stond eerder in Kek Mama. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…