Een lange vliegreis maken met je kind: is een goede voorbereiding het halve werk? Niet volgens blogger Amy Sward. Wat zij ook doet, haar peuter misdraagt zich iedere vlucht – tot ergernis van medepassagiers en vooral haarzelf.
Je zou denken: waarom moet je met een peuter per se gaan vliegen? Maar Amy komt er niet onderuit, vertelt ze op haar blog. ‘Ik wil dat mijn zoon al op jonge leeftijd dingen ervaart en familie en vrienden leert kennen die ver weg wonen. Dus we moeten af en toe wel met het vliegtuig.’
De eerste paar keer liet ze hem op haar schoot zitten en probeerde ze hem overal mee af te leiden. ‘Snacks, een flesje, speelgoed’, somt Amy op, ‘maar daar had-ie slechts een paar minuten aandacht voor. Daarna begon hij weer luidkeels te schreeuwen.’
/kekmama.nl/s3fs-public/wysiwyg_images/4xkm_18_95_0.jpg?itok=-kq-0cDc)
High five
Ook wiegen en zachtjes in z’n oor zingen, hielp niet. ‘Er is maar één ding dat mijn zoon in een vliegtuig wil doen: rennen. Op en neer door het gangpad en weer terug – er komt geen einde aan’, zegt Amy.
Het liefst zou hij andere passagiers volgen naar het toilet of op de deur van de cockpit kloppen. ‘Dat laatste heeft-ie al een keer gedaan. Ik loop dus constant achter hem aan. En weet je wat hij ook doodleuk bij iedere passagier doet? Een high-five geven. En wil iemand dat niet, dan wacht hij net zo lang tot-ie er één krijgt…’
Verontschuldigen
Amy botst regelmatig tegen een arm, been of hoofd op tijdens het achtervolgen van haar zoon. ‘Je weet hoe smal die gangpaden zijn. Ik krijg dus heel vaak een geïrriteerde blik naar me toegeworpen.’
Ze beantwoordt die met een glimlach, maar in werkelijkheid zou ze willen huilen. ‘Ik weet dat mijn zoon bloedirritant is voor andere passagiers, maar wat kan ik doen? Hem laten zitten werkt niet, dat is duidelijk. Het enige wat ik kan doen is hem achterna lopen en me tegen iedereen verontschuldigen. Ik hoop dat ze op z’n minst bedenken dat ik m’n best doe.’
