Tijdenlang verhaald, de discussie die zich steeds herhaald. Want die strijd over hoe warm of koud de thermostaat staat, die wordt er niet makkelijker op hoe langer de prijs van het energieverbruik omhoog gaat.
Lees verder onder de advertentie
Nicole (33), moeder van Rory (4) en Jack (3):
“Ach, het is de discussie in bijna elke relatie, denk ik. Ik heb het altijd koud, hij vindt het altijd te warm. Zodra het kwik onder de twintig zakt, mag van mij de thermostaat omhoog. Mijn vriend Rogier zit bij een binnentemperatuur van vijftien graden nog in een T-shirt.
Bittere armoe
‘Pak dan een trui’, roept hij geërgerd wanneer ik klappertandend met hem voor Netflix hang. Maar ik ben pas warm te krijgen met een hete kruik en twee paar sokken onder een dikke deken.
“Ik ben pas warm te krijgen met een hete kruik en twee paar sokken onder een dikke deken”
Ik vind het bittere armoe, mijn gebibber onder een dekbed dat ik speciaal voor winteravonden in de voorraadkast bewaar. Dus gooi ik de verwarming aan zodra hij het huis verlaat, en neem zijn gemopper over hoe ons huis geen sauna is op de koop toe. Dat ik op een elektrische deken slaap en ook daarmee ons energieverbruik geen goed doe, accepteert hij schoorvoetend.
Onze kinderen hebben nog geen last van onze temperatuurdiscussie. Die duiken elke avond warm geravot en schoon gebadderd in hun warme bedden, en drukken hun koude voeten ’s ochtends gemakzuchtig tussen mijn – dan nog – warme dijen.
‘Wacht maar tot ze ouder worden en gaan gruwen van jouw ijsgrot’, zeg ik soms. Waarop Rogier steevast antwoordt: ‘Tegen die tijd is het klimaat vanzelf een sauna, na al die opengedraaide radiatoren’, en ik bedremmeld dieper onder mijn dekbed kruip.”
Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022.Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.