Beeld: Getty Images
Speelafspraakjes zijn leuk, maar niet altijd gratis. Na een middagje spelen kreeg Amber geen bedankje, maar een Tikkie van 1,25 euro.
Amber: “Ik dacht even dat het een grap was. Een Tikkie van 1,25 euro. Voor een zakje chips. Na een speelafspraakje. Ik checkte nog eens goed. Nee hoor, geen foutje.
Mijn zoon, Finn, was uitgenodigd om bij een vriendje te komen spelen. Leuk! Ik had de moeder van het vriendje wel eens vluchtig gesproken bij het schoolplein, en ze leek aardig. Finn had er zin in. Hij zou uit school met ze mee gaan en ik zou hem aan het einde van de dag ophalen.
Twee uur later kreeg ik een appje: ‘Finn heeft gezellig gespeeld! Hij heeft in de speeltuin een zakje chips gehad en limonade gedronken. Ik stuur je even een Tikkie van 1,25.’ Het speelafspraakje was nog niet eens afgelopen.
Mijn brein had een paar seconden nodig om dit te verwerken. Een Tikkie? Van één euro vijfentwintig? Voor een zakje chips en een bekertje limonade? Ik scrolde omhoog, in de hoop dat ik misschien iets over het hoofd had gezien. Ik wachtte nog even of er een ‘Haha, grapje, natuurlijk niet!’ achteraan kwam. Maar nee. Geen emoji, geen knipoog, geen spoortje ironie.
Ik heb de Tikkie netjes betaald, ik kan immers niet in iemands portemonnee kijken. Al ging mijn zoon wel met haar mee in een dure bakfiets en draagt haar kind altijd merkkleding, dus zo krap bij de kas zal ze niet zitten. Bij het ophalen grapte ik nog lachend: ‘Moeten we straks bonnetjes bewaren en alles declareren na een speelafspraakje?’ Dat kon ze volgens mij niet waarderen, want ik kreeg alleen een geïrriteerde blik.
Nou, dan stuur ik volgende keer ook maar een factuur als er bij ons thuis een boterham met hagelslag wordt gegeten.”
Ook Brenda kreeg na een speelafspraak een Tikkie, maar die was een stuk hoger: 350 euro. Dat verhaal lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
