Ook al ben je als moeder rijk, succesvol of beroemd, de zorgen blijven. Zo ook bij tennisser Serena Williams, die haar strakke woonkamer in no time zag veranderen in een speelkamer.
‘#ThisMama had eerst een woonkamer. Nu heb ik een speelkamer. Wanneer is dit gebeurd?’, schrijft ze bij haar foto op Instagram.
Veel moeders herkennen zich in de foto. ‘Ik voel met je mee’, wordt er geschreven. Toch zeggen ook veel vrouwen dat ze moet proberen te genieten van de rotzooi: ‘Want voor je het weet zit je huis vol met giechelende meiden die een auto én een vriendje willen.’ En oké, daar hebben ze een punt…
Lees ook
Dit is dé tip voor moeders die rommel in huis zat zijn >
Overigens is het niet de eerste keer dat de tennisser zo open is over (de perikelen van) het moederschap. Vorige maand nog deelde ze een foto van haar en haar dochtertje, waarbij ze schreef dat ze compleet uitgeteld was na een vlucht. Of mensen nog tips hadden voor een relaxte reis. ‘Want ik wil haar geen iPad geven.’
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
