Sara’s editorial: bijzondere vaders
Hoofdredacteur Sara schrijft elke maand in Kek Mama vol humor en relativering over zichzelf en haar gezin. Deze maand: bijzondere vaders.
Ik heb twee vaders. Eén die op z’n achttiende knetterverliefd werd op mijn moeder toen ze chansons kwam zingen op zijn jongenslyceum. Waarna ze – ongetrouwd en nog geen twintig – een liefdesbaby maakten (ik!) en mijn katholieke oma drie dagen niet kon spreken toen ze het nieuws had gehoord. Er werd alsnog romantisch getrouwd in een jurk met paarse bloemetjes (wit was out of the question, zo ging dat toen) – en twee kinderen en twee jaar later werd er gescheiden.
Waarna mijn tweede vader ten tonele verscheen. Dwarsfluitist was hij bij het bandje waar mijn moeder een keer kwam meezingen. Dat dit broekie van twintig geen rechtsomkeert heeft gemaakt toen hij doorkreeg dat er ook nog een baby en een peuter aan vastzat, vind ik tot op de dag van vandaag een fantastisch mirakel. Net als ik het een wonder vind dat mijn vier piepjonge ouders (mijn eerste vader was intussen ook hertrouwd) het voor elkaar hebben gekregen jarenlang zo verstandig voor ons te zorgen. Nooit ook maar één rottige opmerking over elkaar, jaarlijks een etentje in Het Wapen van Bladel om ‘de meisjes’ uitgebreid te bespreken en zelfs nu nog komen ze bij elkaar langs. Luxe als kind: opgevoed worden door vier ouders met vier verschillende visies. Geen vaders (en moeders) op een voetstuk, maar zelf nadenken en weten dat een mening een mening is.
Luxe ook om twee vaders te hebben, een papa (Joep, m’n eerste vader) en een daddy (Geurt, m’n tweede vader). En te merken dat nature en nurture uiteindelijk volledig door elkaar heen lopen. Of zoals mijn tante laatst al zei: “Hee, je hebt dezelfde kleine oortjes als Geurt.”
SARA
Sara van Gorp (41) is hoofdredacteur van Kek Mama en woont samen met Mark en zoons Ko (5) en Toon (9 maanden).
In deze Kek Mama ter ere van Vaderdag lekker veel verhalen van vaders. Natuurlijk weer een erg fijne column van onze Jan Heemskerk. En journalist Thomas Braun met een geestig verhaal over zijn elfjarige (intussen ex-)vegetariër. En een papadagboek van ontdekking Harold de Croon (nooit eerder een stuk geschreven, maar man, wat is het mooi).
