Kek Mama-columnist Roos Schlikker vond het bloedspannend om haar eerste roman te schrijven. En nu ligt ‘Huisje boompje beest’ in de winkel en mag iedereen er zomaar iets van vinden. “Het voelt alsof ik naakt op de markt sta.”
“Sommige dingen in het nieuws fascineren me. Zo ook pedojagers: de mensen die met brandende fakkels in de voortuin van een vermeende pedofiel staan en zijn naam en telefoonnummer online gooien. Enerzijds hebben ze het gelijk heel erg aan hun zijde – niemand wil dat iemand vieze dingen met kinderen doet. Tegelijkertijd vind ik het zo interes sant dat die pedojagers zelf óók een grens overschrijden. In eerste instantie wilde ik die mensen volgen voor een journalistiek verhaal, maar op een gegeven moment dacht ik: wat als ik mijn verbeelding loslaat op dit thema?”
“Jazeker. Als journalist mag je nooit wat verzinnen, bij een roman kun je zelf personages creëren. Ik heb echt alles uit de krochten van mijn eigen hoofd en ziel kunnen trekken. Doodeng, maar tegelijkertijd was het een feest om op zo’n nieuwe, vrije manier te schrijven.”
“Het voelt alsof ik naakt op de markt sta. Ik word er zelfs een beetje humeurig van, zo spannend vind ik het. Al komt het misschien ook omdat ik een nogal faalangstig persoon ben. Tegelijkertijd vond ik het geweldig om te doen. Dus dan maar dat marktplein op.”
“Dit gaat niet over mij, dacht ik in eerste instantie. Ik woon niet in een Vinexwijk en heb niks te maken met pedofielen. Al schrijvende merkte ik dat het boek juist wel dichtbij me staat. Zo is er een personage dat enorm bang is dat haar iets overkomt: dat haar man haar in de steek laat, haar kind doodgaat of er een bom ontploft. Ik kan die angst ook hebben. Dat je het bijna gaat bezweren met allerlei rare rituelen en bijvoorbeeld vijf keer op een muur staat te tikken omdat je bang bent dat er anders iets gruwelijk misgaat. Eigenlijk is dat een stukje van me dat ik liever verberg.”
“Schrijven komt neer op nadenken. Over verhaallijnen, personages, anekdotes. En nadenken kan ik overal: aan de keukentafel, onder de douche en in de speeltuin. Als mijn kind voor de 36e keer van de glijbaan gaat, hoef ik niet steeds verbijsterd achterover te vallen en kan ik stiekem heus wel een leuk plotje bedenken.”
“Ha, nee! Ik zat in Wie is de Mol? en dat schrijfhuisje was mijn smoes. Iedereen trapte erin. Maar bij thuiskomst was mijn roman dus nog steeds niet af. Daar heb ik nog wekenlang aan zitten schrijven.
Huisje boompje beest, € 19,99 Atlas Contact. Een fragment uit Roos haar boek lees je in Kek Mama 07-2017
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
De nachtmerrie van elke moeder: je raakt je kind kwijt. Het ene moment is ‘ie er nog, je knippert, en poef. Weg. Het overkwam ook Janna. Zij dacht dat haar dochter was ontvoerd.
