Rachel over libido, lijstjes en de liefde: ‘Wij gunnen elkaar volledige vrijheid’

Dat de slaapkamer ‘een gedeeld domein’ met de kinderen is, heeft absoluut geen invloed op hun seksleven, zegt Rachel. “Ik snap dat nooit: seks hoeft toch niet alleen in bed?”, lacht ze hard. “Net als de aanname dat je seks ‘moet’ hebben zodra je naar bed gaat. Wie zegt dat ik op dat moment zin heb? Als de kinderen om half negen slapen, hebben we een heel huis en alle ruimte en rust om seks te hebben!” Ook een voordeel op dit vlak: Rachel en Willem werken regelmatig overdag thuis. “Het komt bij ons niet op de avond aan. Gelukkig maar, want ik heb een hekel aan plannen. Zowel qua etentjes met vrienden als qua seks: hoe weet ik nou hoe ik me vanavond of volgende week zaterdag voel? Flexibiliteit is voor mij belangrijk.”

Libido versus lijstjes

Haar libido is gelukkig het probleem niet, verzucht Rachel. Tenminste, niet meer. Want na de bevalling van Rosie hing die vlag er totaal anders bij, vertelt ze openhartig. “Van mijn – doorgaans vrij hoge – libido was ineens niks meer over. Zelfs in periodes waarin ik soms wat minder zin had, kwam ik gaandeweg de seks alsnog lekker in de mood, maar nu… niks. Ik maakte boodschappenlijstjes in mijn hoofd, nam mijn hele agenda door. Ik ben het kwijt, dacht ik, it’s fucking gone!

“Ik ben het kwijt, dacht ik, it’s fucking gone!”

Paniek – ook bij Willem, want natuurlijk gunde hij me alle tijd die ik nodig had, maar de vraag rees: was het wel een kwestie van tijd of is er iets stuk tussen ons? Ik ben nog steeds blij dat ik dit deelde in een vlog, want daardoor kreeg ik ongelooflijk veel herkenning en ik leerde dat mijn lage libido aan de borstvoeding lag: mijn borsten konden gewoonweg geen dubbele agenda handelen. Het zou weer overgaan. En dat ging het, gelukkig. Wat overigens wel fijn was aan die fase: door al die lijstjes die ik tijdens de seks maakte, leidden we tijdelijk een heel geordend leven, haha.”

“Was het een kwestie van tijd of was er iets stuk tussen ons?”

Vrije vogels

Rachel en Willem zijn elf jaar samen; ze leerden elkaar kennen als vrije vogels, maar inmiddels zijn ze een gezin. Andere koek toch wel. Toch heeft Rachel niet het idee dat het ouderschap haar relatie ontzettend verandert. Willem en ik weten heel goed dat we vader en moeder spelen, het is niet onze identiteit maar een van onze rollen, net als de dochter van zijn, of ondernemer zijn. De ene periode schiet ik wat meer in mijn zakelijke rol, de andere juist in mijn rol als moeder. Zolang je je leven niet laat overnemen door één rol, kunnen al die rollen prima naast elkaar bestaan.”

Hoewel Willem en Rachel veel samenwerken, behouden ze bewust een eigen leven. “Willem gaat graag met een clubje gasten bungeejumpen, auto’s slopen, VR- gamen, allemaal dingen waarvan ik denk: mij niet bellen. Dat we voor elkaar hebben gekozen en de intentie hebben ons leven samen te delen, betekent niet dat we elkaars bezit zijn; ik zou hem zo’n bungeejump-uitje in Zwitserland nooit verbieden. Dat zou toch zonde zijn! Wij gunnen elkaar volledige vrijheid, ook omdat we elkaar honderd procent vertrouwen. Bang zijn dat hij misschien ooit een ander ontmoet, vind ik totale kul: als dat gebeurt, dan gebeurt dat toch wel. Waarom zou ik bang zijn voor iets wat misschien ooit, maar misschien ook niet, gaat gebeuren. Nee hoor, daar heb ik echt geen last van. Het zit wel snor tussen ons.”