Sanne: ‘Bij mijn ouders draait oud en nieuw alleen om de hond’

Illustratie bij: Sanne: ‘Bij mijn ouders draait oud en nieuw alleen om de hond’
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 3 minuten

Denk je met Kerstmis alle stress te hebben gehad? Nou, dat is niet voor iedereen het geval. Bij Sanne (34) zorgt oud en nieuw vooral voor veel stress en irritatie.

Lees verder onder de advertentie

“Bij ons thuis begint het gedoe over oud en nieuw altijd al in november. Niet omdat we zo’n groot feest organiseren. Niet omdat iemand een top-2000-lijst moet maken of oliebollen moet bakken. Nee, bij ons draait oud en nieuw om één ding: de hond van mijn ouders.

De hond en oud en nieuw

Mijn ouders hebben een hond die bang is voor vuurwerk. Niet een beetje bang, maar echt panisch. Als hij een knalletje hoort, kruipt hij onder de bank, trilt over zijn hele lijf en piept alsof de wereld vergaat. Zielig, dat geef ik toe. Maar inmiddels heb ik zelf ook een gezin. Twee jonge kinderen van drie en vijf. En ook zij zijn gevoelig voor prikkels, spanning en te weinig slaap. Toch vieren we oud en nieuw elk jaar bij mijn ouders. Omdat dat voor de hond het beste is.

Lees verder onder de advertentie

We kunnen het niet bij ons thuis vieren, want dan moet de hond heen en weer. En dat is ‘veel te stressvol voor hem’, zegt mijn moeder dan. Logeren bij ons is ook geen optie. De hond vindt ons laminaat glad en wordt daar zenuwachtig van.

Dus rijden we elk jaar op 31 december aan het eind van de middag naar mijn ouders. Met slaapzakken, pyjama’s, knuffels en nog wat speelgoed om ze bezig te houden tot het vuurwerk begint. Want nee, mijn kinderen slapen daar niet lekker. Ze willen hun eigen bed. En ik ook trouwens.

Radio hard

De avond zelf draait volledig om de hond. Rond elf uur begint het: gordijnen dicht, rolluiken omlaag, radio of tv keihard aan, kalmeringsdekentje… het hele pakket. Niemand mag te hard praten of lachen, want ‘dat maakt hem onrustig.’ Mijn kinderen hangen dan al half slapend op de bank, ik probeer mezelf wakker te houden met cola en chips, en om twaalf uur fluisteren we ‘gelukkig nieuwjaar’ in elkaars oor. De hond hijgt, de kinderen slapen bijna, en ik vraag me af: waarom doen we dit?

Lees verder onder de advertentie

Ik snap dat het zielig is voor de hond. Echt. Maar mijn kinderen zijn ook nog klein. En die moeten altijd maar mee, zich aanpassen, zich stilhouden voor de hond. Elk jaar opnieuw. En ik? Ik sleep alles in en uit de auto en probeer er het beste van te maken.

Misschien ben ik een zeur. Misschien moet ik gewoon blij zijn dat we samen zijn. Maar ik voel steeds sterker: het is tijd dat het eens om mijn gezin mag draaien. Of is dat egoïstisch? Wat zouden jullie doen?”

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail