Beeld: Canva
Het klinkt als iets waar je je nauwelijks iets bij kunt voorstellen, maar het overkwam Maxine en haar man Jacob uit Amerika: na de adoptie van vier kinderen én de geboorte van een biologisch kind, bleek Maxine opnieuw zwanger. En niet zomaar: ze verwachtte maar liefst vier baby’s tegelijk. Dat is pas een groot gezin.
Maxine (30) en haar man Jacob (32) trouwden vier jaar geleden en wilden daarna graag een gezin starten. Omdat ze moeite hadden met zwanger worden, besloten ze te adopteren. Dat begon met één kind (Aiden, nu 8) maar al snel kwam er een tweede (Parker, 5) en een derde (Connor, 4).
Uiteindelijk openden ze hun huis en hart zelfs voor een vierde kind (Elliot, 3) want het bleek om vier broers en zussen te gaan. In diezelfde periode bleek Maxine plotseling spontaan zwanger te zijn geraakt. In oktober 2018 beviel ze van hun eerste biologische kind (Henry, 2), officieel hun vijfde kind.
Gezin compleet? Nee hoor, want Maxine werd prompt wéér zwanger. En alsof hun leven nog niet hectisch genoeg was met vijf kinderen, waren er op de echo maar liefst vier baby’s te zien. Hoewel een meerlingzwangerschap meer risico’s met zich meebrengt, werd de vierling volledig gezond geboren: Beck, Silas, Theo en Cecilia.
“We wisten altijd al dat we een groot gezin wilden”, vertelt Maxine. “En nadat we onze kinderen hadden geadopteerd en onze zoon hadden gekregen, wisten we dat we nog een baby wilden om ons gezin compleet te maken. Dat het er vier waren, was een enorme verrassing, maar we voelden ons enorm gezegend.”
Je zou denken dat Maxine handen te kort komt om negen kinderen te verzorgen. Maar volgens haar is de dagelijkse routine vrijwel hetzelfde – of je nou drie of negen kinderen hebt. “We worden rond 7.30 uur wakker, kleden iedereen aan en maken ontbijt voor de grote kinderen en flesjes voor de baby’s”, legt ze uit. “Meestal spelen we daarna buiten of gaan we wandelen. Dan lunchen we, doen de kleintjes een dutje en gaan we eten. De kinderen krijgen schermtijd terwijl wij zelf aan het eten zijn. En daarna lezen we boeken voordat we naar bed gaan. Ik probeer dan met elk kind even in zijn kamer te zitten.”
Toch zal niet iedereen het ze nadoen – en dat weet Maxine ook. “De chaos van een groot gezin werkt gewoon voor ons. We weten niet beter. En ja, het is druk, maar we hebben ook zoveel lol met elkaar en voelen onvoorwaardelijke liefde.”
Me-time of tijd voor elkaar vinden, is echter wél een hele opgave. Maxine: “Dat gaat vrijwel niet. Maar we proberen onszelf eraan te herinneren dat dat slechts tijdelijk is. Als de kinderen straks ouder zijn, hebben we weer wat meer lucht. Ondertussen genieten we enorm van de band die de kinderen met elkaar hebben. Ze zijn beste vrienden en dat is prachtig om te zien.”
Meer prachtige foto’s van het gezin vind je op hun Instagram.
Besparen met een groot gezin? Hier lees je hoe de gezinnen uit Een Huis Vol dat doen.
Bron: Bored Panda
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
