Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Limona (37) is getrouwd met Ruiz (37) en moeder van Keyanu (9) en Bella (8).
“Bella zat klaar in vol ornaat. Ze had haar kamer opgeruimd, haar mooiste kleren aangetrokken, en mij opgedragen koekjes te kopen, en popcorn. Rosalie zou komen logeren, in Bella’s ogen het leukste meisje van de klas. Twintig minuten voordat ze zou komen, kreeg ik een appje van haar moeder. Rosalie kon niet komen, want er was iets tussen gekomen.
Rosalie was ontzettend verdrietig. ‘Zoiets kan gebeuren, schat’, troostte ik, wat ik meende. Dus toen Bella de week daarop enthousiast uit school kwam op woensdagmiddag, en vroeg of Rosalie kon komen spelen, vond ik dat prima. Ze moest wel eerst naar tennisles, maar daarna zou haar moeder haar brengen. Een halfuur voor het afgesproken tijdstip, kreeg ik wederom een appje: Rosalie was te moe.
Lees ook:
Het dilemma: ‘Moet ik mijn kinderen dwingen soms met hun stiefzusje te leven?’ >
Wéér teleurgesteld
‘Weet je zeker dat Rosalie het net zo leuk vindt als jij om samen af te spreken?’, polste ik voorzichtig. Bella was overtuigd van wel. ‘Weet je wat, we proberen het gewoon nog een keer, maar als ze dan weer afzegt, is het misschien een beter idee om met iemand anders af te spreken’, zei ik. En zo geschiedde: Bella sprak opnieuw af met Rosalie, Rosalie haakte wéér af en Bella was voor de derde keer in een paar weken tijd enorm teleurgesteld.
Beetje spannend
Toen ik de moeder van Rosalie tegenkwam op het schoolplein, besloot ik het onderwerp aan te kaarten. Was Bella misschien een beetje te opdringerig? Of vond Rosalie het spannend om bij iemand af te spreken? De moeder beaamde het laatste, maar zei dat Rosalie wel dolgraag met Bella wilde spelen. We besloten een speelafspraak te maken bij hén thuis, om het makkelijker te maken. Je raadt het al: op het moment dat we in de auto stapten om erheen te rijden, ging mijn telefoon. Rosalie voelde zich niet zo lekker.
Van twee kanten
Eigenlijk wil ik niet meer dat Bella afspreekt met haar vriendinnetje. Ze krijgt teleurstelling op teleurstelling. Bovendien: ik pas mijn planning ook aan op die afspraakjes, en die loopt keer op keer in de soep. Het is niet erg als Rosalie niet met mijn dochter wil spelen, maar vriendschap moet van twee kanten komen.
Ondertussen laat Bella het niet los: ze blijft het maar proberen. ‘Misschien moet je afwachten tot zij jóu een keer uitnodigt’, stelde ik al voor. Maar die uitnodiging blijft uit. Voor mij is het een helder verhaal: ik geloof niet dat dit meisje graag met mijn dochter wil spelen. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik het verbieden en vriendschappen met andere kinderen extra stimuleren, of laat ik haar nog een keer teleurgesteld raken?”
Dit artikel heeft eerder op Kek Mama gestaan.
