De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.
Hier lees je een van de vragen, mét antwoord
Ik haat mijn schoonmoeder. Ze bemoeit zich met elk detail van mijn opvoeding. Als ik de kinderen appelsap geef wordt ze al boos (‘Mijn kinderen kregen nooit iets zoets. Echt nooit!’). Mijn man heeft er in een moedige bui een keer iets van gezegd, sindsdien houdt ze zich in, maar haar blikken doden.
Helaas is dit geen unicum, de afgelopen miljard jaar. Volgens sommige biologen bleven oervrouwen al langer leven dan hun mannen om hun kleinkinderen te helpen opvoeden. Oude mannen kunnen niet meer jagen dus die waren nutteloos en konden wel dood. Tot op zekere hoogte zit u aan uw schoonmoeder vast. Met haar breken geeft maar gedoe binnen de familie.
Dat wil niet zeggen dat u altijd aanwezig hoeft te zijn als zij er is. Als zij uw kinderen wil verwennen met glaasjes water, kunt u shoppen, naar de flm of met vriendinnen gaan slempen en sloeren. Als zij haar zoon wil zien idem dito. Er is echter een minimale noodzakelijke dosis contact waaraan u niet ontkomt. Om dat draaglijk te maken gaat u op zoek naar iets wat u leuk aan haar vindt. Eén ding heeft ze in ieder geval goed gedaan in haar leven: ze heeft uw man gebaard. Misschien is er meer. Is ze weleens grappig? Slim? Aardig? In het uiterste geval: heeft ze weleens een leuke jurk aan? Zit haar haar leuk? Focus op die punten en geef haar complimenten.
Verder moet u blij zijn dat u nu leeft. In de jaren vijftig had u uw schoonmoeder in huis moeten nemen. In de gezaghebbende Baedeker voor de vrouw stond in de jaren vijftig: ‘Sommige bejaarden houden er ergerlijke gewoonten op na. Zij kuchen dag en nacht, zwerven ’s morgens vroeg al door het huis en laten hun kunstgebit op een opvallende plaats liggen. Anderen praten onophoudelijk. (…)
Ouderen moeten zich niet verplicht hoeven voelen de jongeren voortdurend dankbaar te zijn: dankbaarheid is een kwalijke last. Vergeet één ding nooit: het gros van de bejaarden klaagt onophoudelijk, zij kunnen het evenmin laten als kinderen het ruziemaken. Het is een vorm van aandacht vragen die men met begrip tegemoet dient te komen.’ Elke keer dat u zich aan uw schoonmoeder ergert moet u maar denken: ‘Ik hoef haar niet in huis te nemen!’ En dan danst u opgelucht door het leven.
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 13-2017.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
