Alyce Kominetsky krijgt steeds vaker de vraag of en wanneer zij een tweede kind zou willen. Maar uit de mond van haar dochter komt deze vraag wel heel hard aan.
Op Babble schrijft ze waarom.
‘Voordat wij een kind kregen, dacht ik dat ik een huismoeder zou worden met twee, misschien drie kinderen’, schrijft ze. ‘Maar nadat onze dochter geboren werd, ging dat gevoel weg: ik realiseerde me dat ik ook andere dromen had.’ Toen haar dochter 2 werd, besloot Alyce weer terug naar school te gaan. ‘Ik vond het spannend, maar had er heel veel zin in.’
Lees ook
Zo ga je om met ruzies tussen broers/zussen >
Nu haar dochter steeds vaker vraagt om een broertje of zusje, krijgt Alyce last van schuldgevoelens. ‘Steeds als weer een andere vriendin zwanger is, denk ik aan een tweede kind. Door het moederschap heb ik een dikke huid gekregen, maar sinds ons eigen kind me onder druk zet, is het krijgen van een schuldgevoel onoverkomelijk.’
Alyce weet niet of ze ooit nog toe is aan een tweede en dat baart haar zorgen. ‘Ik weet niet wat mijn keuze zal betekenen voor onze dochter. Zal ze zich alleen voelen? Zal ze het ons kwalijk nemen? Ben ik egoïstisch? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet, is dat mijn man en ik ons best doen om ons kind gelukkig te maken. Er wordt van haar gehouden wordt en dat zou voor nu genoeg moeten zijn.’
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
