
De Juf: ‘Ik volgde het spoor van bloed en vond Isa in elkaar gedoken in een hoekje’
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag. En als het niet eens jóúw kinds huisdier was, is het misschien wel nog erger.
Dorine, samen met Niek, moeder van Boaz en Jake: “Ons buurjongetje Mees had een hamster gekregen. Wij hebben zelf een kat, in mijn ogen een veel leuker huisdier, maar Boaz en Jake waren ineens helemaal wild van hamsters. Elke dag gingen ze bij Mees en zijn hamster kijken.
Omdat ze er zo dik mee waren en ook rustig en met beleid met het beestje konden spelen, werden wij door de moeder van Mees gevraagd of we voor de hamster wilden zorgen tijdens hun vakantie. Twee weken zou de hamster bij ons logeren. De jongens waren door het dolle heen.
Dus zodoende, de hamster met kooi en alle benodigdheden en een lijstje met tips en tricks voor de verzorging werden afgegeven en het logeren ging van start. Omdat Boaz en Jake allebei wild waren van die hamster, was het aanvankelijke idee dat de hamster om en om op hun kamer mocht blijven slapen.
Dit leverde echter continu strijd op tussen de jongens en bovendien maakte die hamster hen ‘s nachts wakker als hij in zijn radje ging rennen. Dat schoot niet op. Dus na een paar dagen besloten we: de hamster blijft beneden. Nou, dat hadden we beter niet kunnen doen.
We hebben een kat, een loeislimme jager. Hij vangt alles wat los en vast zit, daarom hebben we de hele tuin afgezet zodat hij er niet meer uit kan. Maar je voelt hem vast al aankomen: die hamster in dat radje, dat leek hem ook wel wat… We hebben er niks van gemerkt die nacht, maar toen ik de volgende ochtend beneden kwam, lag de kooi van de hamster op de grond, open gebroken, zaagsel door de hele kamer, en van de hamster was geen spoor meer te bekennen.
Ik weet dus niet zeker of de kat hem heeft opgegeten, maar het kan eigenlijk niet anders. We hebben echt óveral gezocht. Paniekerig en in tranen heb ik de buurvrouw opgebeld, honderd keer gezegd hoe erg ik het vond en mijn excuses aangeboden. Wat konden we doen? Een nieuwe hamster? Eentje die er precies op leek, en dan niks tegen Mees zeggen? Uiteindelijk heeft zijn moeder het maar eerlijk tegen hem gezegd en zijn ze samen een nieuwe hamster gaan uitzoeken toen ze terug waren van vakantie. Ik vrees dat wij nooit meer gevraagd zullen worden als oppasadres.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!