Beeld: Canva
Als moeder heb je zo je mindere momenten… We’ve all been there. Kan gebeuren, al is het wel vervelend als je er nog dagelijks aan herinnerd wordt door een blijvend aandenken. Het overkwam ook Inge* met haar jongste dochter.
Inge*, getrouwd met Marcel, moeder van Julia (5) en Marise (3): “Mijn jongste dochter is nogal een driftkikker. Totaal anders dan haar oudere zus, zij is juist heel kalm en ook heel meegaand. Dat was dus even wennen – en dat is het soms nog steeds, ook na drie jaar.
Een van de dingen waar mijn dochter woest om kan worden, zijn riempjes. Het gevoel dat ze ergens ingesnoerd wordt en er niet uit kan, krijgt ze sinds haar peuterpuberteit enorme driftbuien van. In de kinderstoel begin ik er al tijden niet meer aan, ze blijft namelijk wel altijd braaf zitten als ze niet vast zit. Als ze wel vast zit, doet ze er alles aan om er toch uit te klimmen.
Maar ook in de kinderwagen wil Marlise de riempjes niet meer om. Na keer op keer de strijd aangaan en met een krijsend kind rond te hebben gelopen, was ik er wel klaar mee. Dan toch lekker geen riempjes? Mijn gevoel zei me wel dat het niet echt slim was, maar net als in de kinderstoel bleef ze ook in de wagen goed zitten, zolang ze maar niet vast zat. Dus zodoende.
Tot een tijdje geleden. We waren onderweg naar de supermarkt, een route die ik al honderd keer had gelopen met haar. Dochter Marlise in de wagen, zonder riempjes. En plots, totaal onverwacht, bleef de wagen achter een uitstekende stoeptegel haken. Zo onverwacht en met een vaartje, dat ze de kinderwagen uit gelanceerd werd.
Voor haar zelf kwam het ook dusdanig onverwacht dat ze geen tijd meer had om zichzelf op te vangen, dus ze landde vol op haar gezicht. Het resultaat? Een geschaafd gezicht, een fikse bloedneus en een gebroken voortand. Wat voelde ik me schuldig! Ik wist toch dat dit een slecht idee was?! Als ik niet zo laks was geweest met die verdomde riempjes, was dit niet gebeurd. Marlise heeft er zelf verder geen last meer van, en weigert ook nog steeds pertinent die riempjes om te doen. Ik voel me elke keer als ik dat gebroken tandje zie opnieuw schuldig.”
Eigenwijze kinderen, daar kan Ellen over meepraten. Zij belandde op dag twee van haar vakantie al op de eerste hulp, omdat haar dochter weigerde te luisteren. Je leest het hier.
* In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
