Beeld: Unsplash
In de vriendengroep van Rosa (32) hebben bijna alle koppels kinderen gekregen afgelopen jaar. Ze wordt daarom bijna elke maand wel een keer uitgenodigd voor een kinderverjaardag. Ze vraagt zich af: waarom moet een kinderverjaardag zo enorm groot gevierd worden terwijl ze er zelf nog niks van mee krijgen?
Rosa: “De uitnodiging plofte weer in mijn inbox: een vrolijke digitale kaart met felle kleuren, confetti-animaties, en natuurlijk een schattige foto van het feestvarken. ‘Kom je ook naar Nora’s eerste verjaardag? Zondag vanaf 11:00 in dit binnen speeltuinparadijs!’ Mijn eerste gedachte? Niet weer een zondag doorbrengen in een krijspaleis...
Ik ben de enige in mijn vriendengroep zonder kinderen en blijkbaar ook de enige die niet weet hoe ze zich moet gedragen op een kinderverjaardag. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het fantastisch dat mijn vrienden hun kinderen een feestje willen geven. Echt, kinderen zijn een wonder en het moet gevierd worden. Maar jongens, ik ben er klaar mee. Het is alsof de hele sociale agenda tegenwoordig om kinderverjaardagen draait.
Het afgelopen jaar lijkt iedereen om me heen in de babyfase te zijn beland. Overal baby’s. Babyshowers, babyborrels, babyfoto’s in de WhatsApp groep – en nu dus de verjaardagen. Want al die baby’s zijn inmiddels een jaar oud geworden, en dat moet blijkbaar gevierd worden met de grootst mogelijke fanfare.
En waarom moet de eerste verjaardag zo uitzinnig groots gevierd worden? Wat is er mis met een middagje thuis taart eten en dan klaar? Die kinderen hebben nog niks door en oudere broertjes en zusjes zijn binnen een uur overprikkeld door alle over-the-top-versiering, glitter cupcakes en speciaal ingehuurd entertainment. Afgelopen maand had ik al drie uitnodigingen voor eerste verjaardagen en er komen er nog minstens twee aan. En dat is alleen januari.
Het begint altijd hetzelfde. Je komt binnen, probeert een beetje gezellig met de ouders te kletsen, maar binnen vijf minuten vliegt er een hysterisch huilende peuter langs, gevolgd door een moeder die haar excuses maakt. Ik sta dan altijd ongemakkelijk met een kopje koffie in mijn hand, kijkend naar een groep volwassenen die moeiteloos switchen tussen “Hoe gaat het op je werk?” en “Niels, niet met je vingers in de taart!”
En dan het decor: ballonnen overal, een tafeltje vol cupcakes, en natuurlijk die speeltuin die speciaal is afgehuurd. Ik snap het: die kinderen moeten zich vermaken. Maar voor mij als kinderloze voelt het alsof ik een soort buitenstaander ben. Laatst stond ik op een feestje met een bordje mini-pannenkoeken in mijn hand en realiseerde ik me dat ik al tien minuten naar een ballenbak stond te staren. Ik wist gewoon niet meer waar ik heen moest met mezelf.
Waar ik misschien nog het meeste moeite mee heb, is de tijd die het kost. Vanaf 11:00? Sorry hoor, maar dat is mijn zondag. Ik ben absoluut bereid om langs te komen, een kop koffie te drinken, een stukje taart te eten en even “ooh” en “aah” te zeggen over hoe snel kleine Nora groeit. Maar een brunch in een speeltuinparadijs die tot 16:00 uur duurt? Dat gaat me gewoon te ver.
Het voelt soms alsof ik het niet mag zeggen, maar ik mis de tijd dat we als vriendengroep gewoon op zaterdagavond bij iemand thuis afspreken voor een borrel of een etentje. Dat alles niet om de kinderen draaide, maar om elkaar. Nu zijn die momenten zeldzaam en dat mis ik.
Ik wil mijn vrienden niet kwetsen. Ze doen het uit liefde voor hun kinderen en willen deze momenten delen. Maar soms voelt het alsof ik een vreemde ben in hun nieuwe wereld. Misschien moet ik de volgende keer gewoon vriendelijk bedanken voor de uitnodiging. Niet omdat ik niet om ze geef, maar omdat ik ook een beetje tijd voor mezelf nodig heb. Want ja, zelfs zonder kinderen zijn mijn zondagen heilig.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Een hysterische baby? Stress? Geen paniek, pak je innerlijke yogi erbij! Een video van een vader die zijn kleintje weet te kalmeren met het OM-geluid gaat viral en heeft inmiddels al miljoenen views verzameld.
Liselot en haar gezin waren net verhuisd en wilden een goede beurt maken bij de nieuwe buren. Ze vroegen hen te komen barbecueën. Dat pakte alleen niet uit zoals gehoopt.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
