Beeld: Shutterstock
Jennifer heeft een gehoorapparaat en is blij dat die hulpmiddelen bestaan. ‘Met mijn gehoorapparaten kan ik een aantal dingen horen, zoals lage stemgeluiden en harde sirenes’
Jennifer de Wolf (32) is getrouwd met Tom en moeder van Milan (7) en Matteo (4).
“Met mijn gehoorapparaten kan ik een aantal dingen horen, zoals lage stemgeluiden en harde sirenes. Ik hoor het ook als mijn kinderen mama roepen, maar weet dan niet of het Milan of Matteo is en waar het geluid vandaan komt.
Ik ben doof geboren. Als baby knapte er een ballon vlak naast me, maar ik gaf geen kik. Daardoor wisten mijn ouders dat er iets aan de hand was. Een aanwijsbare reden voor mijn doofheid was er niet, ik had gewoon pech.
Ik leerde mijn man kennen via een gemeenschappelijke kennis. Hij is ook doof, maar dat is voor ons geen issue – het belangrijkste is dat we elkaar begrijpen. We wisten ook al snel dat we samen kinderen wilden. Onze doofheid is niet erfelijk, dus ik ben geen seconde bang geweest dat mijn kinderen het zouden zijn. Overigens wist ik tijdens mijn zwangerschap al dat Milan kon horen, omdat ik hem voelde trappelen als er buiten veel herrie was. Ook Matteo kwam glansrijk door de gehoortest. Het had me trouwens niks uitgemaakt als ze niet konden horen, maar ik vind het wel fijn dat ze makkelijker aan de maatschappij kunnen deelnemen en met vriendjes kunnen spelen.
Met onze kinderen communiceren we voornamelijk via gebarentaal. Natuurlijk is dat weleens lastig. Als mijn zoons samen spelen terwijl ik in de keuken sta, krijg ik hun gesprekken niet mee. En laatst vond Milan het jammer dat ik niet spontaan kon meezingen met een liedje. Dat raakt me wel.
Tegelijkertijd maken we er grapjes om. Staat Tom bijvoorbeeld te stofzuigen, trekken zij de stekker eruit – hij heeft dan niks door en zuigt rustig verder. Ze trekken ook weleens stiekem een zak snoep open. Dan sta je ’s avonds wel even te kijken als je de kast opendoet.
Lees ook
‘Op mijn 24ste begon mijn arts over een stoma. Mijn grootste nachtmerrie’ >
We wonen in een dorp, dus bijna iedereen weet dat we doof zijn. Toch vinden mensen het soms lastig om een gesprek te voeren of proberen ze via mijn zoons te communiceren. Ik vind dat minder fijn en wil mijn kinderen er niet mee opzadelen – bovendien kom je al een heel eind door in korte zinnen te spreken. En als het om een belangrijk gesprek op school gaat, neem ik gewoon een tolk mee.
Je denkt er misschien niet zo snel aan, maar er zijn ook voordelen. Hebben Tom en ik een keer bonje, dan krijgen Milan en Matteo dat nauwelijks mee omdat we geen geluid maken. En ze kunnen de televisie zo hard zetten als ze willen, wij merken er toch niks van – je kunt dus nog eens uitslapen op een zondagochtend.”
Dit portret staat in Kek Mama 10-2020.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
