Ionica Smeets: 'Voor Kek Mama schrijven was een feest'

Wat is er veel veranderd in zeven jaar. In 2011 was Tex een baby en begon ik deze column – toen nog in het tijdschrift Kinderen. Ik was zzp’er en koos mijn werk volgens de 3 P’s: poen, prestige en plezier. Alles wat ik deed moest minstens twee van de drie p’s opleveren. Want ik moest geld verdienen, ik wilde een goede naam opbouwen en ik vond het belangrijk voldoening uit mijn werk te halen. Met deze column lukte dat alle drie: een zeldzame combinatie.
 

Veranderingen

Er veranderde nogal veel in de tussenliggende jaren. Han ging in de off-shore-industrie werken en vloog de wereld over. Tex leerde lopen en praten. We kochten een huis met een tuin. Ik maakte tv-programma’s en werd steeds vaker herkend op straat. Mijn moeder kreeg borstkanker en werd nooit meer de oude (maar ik ben zo blij dat ze er nog is, want er gingen de laatste jaren veel te veel lieve mensen dood). Tex ging naar school. Rifka werd geboren. Han begon een opleiding tot klinisch fysicus. We kochten onze eerste auto. Ik werd benoemd als hoogleraar en ging vier dagen aan de universiteit werken.

En al die jaren schreef ik over wat me in mijn gezin bezighield en zocht uit wat de wetenschap daarover te zeggen had. Ik verdiepte me in kleine vragen als ‘Wat doe je bij een luizenplaag?’ (kammen, kammen en nog eens kammen) en grote vragen als ‘Zijn mensen zonder kinderen gelukkiger?’ (dat blijkt ingewikkeld te liggen, zoals vaak bij echt grote vragen). Voor Kek Mama schrijven was een feest. De redactie maakte mijn teksten vaak net iets soepeler, stuurde lovende reacties enthousiast door en fleurde me op als er boze brieven kwamen.
 

Lees ook
Ionica: 'Ineens had ik helemaal geen zin meer in die conferentie aan de andere kant van de wereld' >
 

Poen, prestige en plezier

Alleen kwam er in de tussentijd van alle kanten meer werk bij. Steeds vaker zit ik ’s avonds of in het weekend achter mijn laptop terwijl Han iets leuks doet met de kinderen. De 3P-regel voldoet niet meer. Want al dat werken gaat ten koste van mijn tijd met Han, Rifka en Tex. Daarom is dit mijn laatste column voor Kek Mama. Hoe jammer ik dat ook vind. Maar uiteindelijk doe ik liever iets leuks samen met mijn gezin dan dat ik op zolder een stukje tik over hoe leuk het is dingen met dat gezin te doen.
 

Succes, geluk en tijd

Eén ding weet ik namelijk zeker: over zeven jaar is het 2025. Dan zal er weer heel veel veranderd zijn. Als alles goed gaat, wordt Tex dat jaar vijftien en Rifka tien. De tijd tikt genadeloos door en je moet zelf zorgen dat die niet als los zand door je vingers glijdt. In plaats van de 3 P’s wens ik jullie veel succes, geluk en vooral tijd voor dingen die je belangrijk vindt.