Jess Connolly was 24 toen ze haar derde kind kreeg, met afstand de eerste van al haar vriendinnen. Tot ze verhuisde en opeens tussen de jonge medemoeders zat – én de moordende competitie die daarbij bleek te horen.
Lees verder onder de advertentie
Van een vrolijke bende zelfbenoemde ooms en tantes die het enig vonden, een paar kinderen in hun verder kinderloze vriendenclub, belandde Jess in een gemeenschap die het moederschap zo’n beetje tot kunst had verheven. ‘Die alle babyvoeding zelf kookte – hun baby’s in draagdoeken op hun borst – en kritisch nadacht over de toekomstige scholing van hun kroost. Professionéle moeders’, schrijft Jenn in een blog, ‘met geniale kinderen.’
Lees verder onder de advertentie
‘Tot die tijd had ik het in mijn eentje uitgezocht, dat hele moederschap. Wist ik veel.’ En er was nog iets waar ze tot die tijd geen idee van had: de moedermaffia.
Idioterie
Goed, dat hele moederschap bleek dus een wedstrijd, en zij liep hopeloos achterop, schrijft Jess. ‘Er bleken nauwkeurig rollen weggelegd voor iedere moeder. De altijd perfect geklede, met dito kinderen. De gezonde, biologisch verantwoorde moeder. De moeder met het ideale huwelijk. En allemaal wilden ze de beste zijn.’ Jess niet, zij had al snel besloten dat ze niet meedeed aan de idioterie, stelt ze. Tot ze een groep kinderloze vriendinnen over een bevriende medemoeder hoorde praten. En zich toen pas realiseerde hoeveel druk vrouwen elkaar onderling opleggen.
‘Ze was zo kalm, en schreeuwde nooit tegen haar kinderen, bewonderden mijn vriendinnen haar. En ze was zo creatief en belezen’, schrijft Jess. Ze was blij dat ze haar vriendin zo leuk vonden, en dat ze zagen wat een goede moeder ze was – want dat was ze. ‘Maar niet omdat ze haar stinkende best deed de beste te zijn; juist omdat ze zichzelf bleef en gewoon de klus klaarde zonder zich gek te laten maken door anderen.’
Lees verder onder de advertentie
Beste moeder voor mijn kinderen
Voor Jess is het dé manier om in het moederschap te staan. ‘Als ik alleen maar bezig ben de beste moeder te zijn in de ogen van anderen, zijn er drie mensen die daaronder lijden: mijn kinderen’, zegt ze. ‘Ik kan gaan voor de perfecte plaatjes op social media en hunkeren naar likes, of ik kan er gewoon zijn voor mijn kinderen, zonder de druk van anderen. Dat laatste ziet er misschien niet zo hip en verantwoord uit voor de buitenwereld, maar het is wel míjn manier, en de beste voor mijn kinderen. Ik hoef die prijs voor beste moeder niet. En ik heb me nog nooit ze relaxed gevoeld.’
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.