Beeld: Getty Images
Nu Bobbi* (3,5) bijna naar school gaat, rammelen Lottes* eierstokken ineens weer. Maar ja it takes two to tango en haar man moet niet denken aan gezinsuitbreiding.
Lotte: “Nooit droomde ik van een groot gezin, van een lange tafel gevuld met kinderen of zo’n Volvo met volgepropte achterbank. Over überhaupt het krijgen van kinderen heb ik heel lang nagedacht. Was dat wel iets voor mij? Ik was nooit heel gek met kids geweest, had als tiener ook nooit opgepast zoals mijn vriendinnen wel deden. Vriendinnen met kinderen zeiden dat ze heus wel zou komen, die rammelende eierstokken. En ze hadden gelijk. Op mijn dertigste voelde ik ineens heel sterk dat ik moeder wilde worden. Zodra ik de positieve test in mijn handen had, verdwenen bij mij alle twijfels. Onze dochter Bobbi is fantastisch en het beste dat me ooit iets overkomen.
Zij maakt ons leven compleet, maar ook ons gezin. Dat zeiden we wel meteen. Ik was er ook van overtuigd dat het bij onze Bob zou blijven… tot een half jaar geleden. Toen voelde ik het ineens weer, die kriebel. Een broertje of zusje zou toch wel heel gezellig zijn, dacht ik ineens, en het huis wel heel leeg als ze straks naar school gaat. Mijn man had net zo goed een kriebel bij die gedachte, maar dan door de vrijheid die ons te wachten staat. Hij heeft het wel gehad met die tropenjaren. De vlag gaat met haar vierde verjaardag nog net niet uit.
Lees ook – ‘Na drie jaar wachten stopte ik stiekem met de pil’ >
Mijn man benadrukt steeds ook hoe fijn hij het vindt dat we uit de luiers zijn. Dat we weer kunnen doorslapen. Dat we steeds meer ons eigen leven terugkrijgen. Dat hij nu een balletje kan trappen met onze Bob, nu ze dan ‘eindelijk niet meer zo klein is’. Met die hele babyfase kon hij maar weinig. Eerlijk is eerlijk: ik sta ook niet te springen om de slapeloze nachten, sprongetjes, tandjes en wat al niet meer van zo’n baby’tje, maar het idee dat het hierbij blijft… maakt me steeds verdrietiger.
“Het idee dat het hierbij blijft maakt me steeds verdrietiger”
Ik geniet enorm van onze grote meid, maar… ik mis het knuffelen met zo’n kleintje, het opsnuiven van de babygeur, alle eerste keren die je met elkaar beleeft. Ik zou zo graag nog een keer zwanger zijn, mijn buik zien groeien en de schopjes voelen. Maar mijn man is heel resoluut: hij wil het echt niet. Compleet is toch compleet? En tja, ik snap ook wel dat we er allebei achter moeten staan. De gesprekken die we erover voeren kan ik al van te voren uittekenen en eindigen steeds vaker in ruzie. Wat hem betreft zijn we er ook wel over uitgepraat.
Ondertussen wachten in de berging onder andere de box, het wiegje en verhuisdozen vol kleren in kleine maatjes op een Marktplaatsadvertentie. Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen de babyuitzet te verkopen. Wat als… hij zich toch bedenkt? Ik hoop het zo.”
Heb jij advies voor Lotte? Laat het weten in een reactie op onze socials!
*De namen Bobbi en Lotte zijn gefingeerd en bekend bij de redactie.
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
