O, die moeders met oudere kinderen; ooit kreeg Tara Altebrando een punthoofd van hun schijnbare zorgeloosheid, terwijl ze zichzelf drie slagen in de rondte ploeterde. Maar nu is ze er zelf één – gelukkig.
Lees verder onder de advertentie
Tara keek ze na met een mix van schamperheid en jaloezie, de moeders van oudere kinderen, schrijft ze in een blog. Die met elkaar stonden te lachen zonder op hun rondrennende kinderen te hoeven letten. Die lachend naast de speeltuin stonden maar nooit erin, omdat hun kinderen zichzelf wel redden. Die vooruit liepen en wel geloofden dat de kinderen ergens achteraan, ver weg, wel volgden – zonder een ramvolle luiertas aan hun schouder.
Lees verder onder de advertentie
Dat ze daadwerkelijk conversaties hadden met hun kinderen, zonder driftbuien; Tara kon het niet uitstaan. Omdat ze zelf zo snakte naar die periode, schrijft ze. Waarin zij óók weer gewoon een persoon kon zijn, in plaats van alleen een moeder. En nu ze bijna vijftig is, met twee kinderen van negen en twaalf, ís ze opeens in de periode beland. ‘En kijk ík naar vrouwen die vieze luiers verschonen in het toilet en snotneuzen afvegen. Waarbij ik denk: jákkes.’
Tara realiseert zich dat zíj nu de moeder is naar wie ze ooit met afgunst keek. En ze geniet ervan. Want haar kinderen zijn lekker alleen thuis, terwijl ze plast in de wc waar die ene moeder haar baby verschoont. Ze gaat uit eten met haar man zonder een babysit in te moeten huren. Ze leest zomaar uren, op een zondagmiddag.
Lees verder onder de advertentie
‘Houden van de fase waarin je je bevindt, is voor veel moeders een overlevingsmechanisme’, schrijft ze. ‘Dat werkt voor veel vrouwen, maar voor mij is het overduidelijk: de fase met grote kinderen past me veel beter dan die met kleine.’ Heel soms floept een vriendin in een vergelijkbare situatie het er nog weleens uit, hoe leuk het was, die kleine kinderen. ‘Nee dat was het niet’, schatert Tara dan. ‘En dát is dus waarover we zo hard lachen náást die speeltuin.’
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.