Beeld: Shutterstock
Chantal Broekhuizen (38) woont samen en heeft een dochter van vijf, Lily. Na tien jaar werken in het onderwijs nam ze spontaan ontslag. ‘Met een fles wijn in mijn hand stond ik voor mijn vriend. ‘Surprise, ik heb mijn baan opgezegd!”
‘Tijdens de zwangerschap van Lily was mijn belangrijkste wens voor haar dat ze later doet waar ze blij van wordt. Het klinkt zo logisch en simpel. Maar toch… Ik werkte al tien jaar in het onderwijs. En hoewel ik mijn leerlingen en collega’s nog net zo leuk vond als op mijn eerste dag, voelde ik me steeds futlozer. Was ik in het begin op donderdagavond moe van de werkweek, dat moment kwam steeds eerder in de week. Tot het punt dat ik op maandagavond al totaal geen energie meer had.’
‘Eerlijk gezegd wist ik dondersgoed waar dat uitgeputte gevoel vandaan kwam. Ik ben op carrièrevlak onderaan de ladder begonnen. Wilde heel graag juf worden, maar daarvoor moest ik wel via het toenmalige LBO naar MBO en uiteindelijk HBO. Jaren studeren, maar het lukte. Ik kreeg die baan als leerkracht, dus wat had ik te zeuren? Nou, dat de droom van vroeger eigenlijk mijn droom niet meer was. Heimelijk verlangde ik naar een ander bestaan: creatief bezig zijn, iets creëren. Maar ik had het lef niet om te kiezen voor een kunstenaarsbestaan.’
‘Lily was nog geen jaar oud toen ik besloot mijn levensles aan haar in praktijk in te brengen. Zonder mijn man iets te vertellen, reed ik naar school en nam ontslag. De directrice vroeg me waarom. Omdat ik niet meer wil, antwoordde ik. Toen ik naar huis reed, trilde ik van geluk. Nam een omweg naar de wijnboer om thuis het nieuws feestelijk in te kleden met een fles wijn: Surprise lieverd, ik heb mijn ontslag ingediend!’
Lees ook ‘Samen met mijn dochters ga ik in een yurt wonen’ >
‘Mijn man was niet boos. Hij is zzp’er, heeft zo’n dilemma zelf ook al eens gevoeld en getackeld. ‘Maar had het even overlegd,’ zei hij. Er volgden een paar sceptische reacties van vrienden, die niet snapten dat ik mijn veiligheid opgaf. Maar er waren meer reacties van vrouwen die net als ik vastzaten in een patroon. Die ook iets anders wilden, maar niet durfden. Financieel konden we mijn gemis aan leerkrachtensalaris trekken doordat ik een praktijk voor kindermindfulness opzette. Dat voorkwam een gat in de inkomsten.’
‘Voor kerst tekende ik een kaartje voor de kinderen in mijn mindfulnesspraktijk. Met een vrolijk, liefdevol poppetje erop. Het kaartje liet ik zien op Facebook en de reacties stroomden binnen. Vriendinnen vroegen of ik het poppetje ook voor hen op kaartjes en servies kon tekenen. Zelfs vrienden van vrienden meldden zich met aanvragen. Ineens werd voor mij heel duidelijk: dit is het. Deze illustratie gaat alles veranderen. Irmadammeke noemde ik haar, een samensmelting van mijn voornaam en madammeke.’
‘Een atelier heb ik niet. De keukentafel is mijn werkplek. De Irmadammekes zijn door veel mensen geliefd en opdrachten stromen elke dag binnen. Ik ben gestopt met de mindfulnesspraktijk en ik betaal mezelf maandelijks een bedrag uit. Ik werk aan babykleren, geboortekaartjes en gepersonaliseerde cadeaus. Ik werk me drie slagen in de rondte, ook ’s avonds, als Lily naar bed is. Maar met één groot verschil: het voelt nooit meer zwaar. Ik teken de dametjes dan ook zoals ik me voel: lichtvoetig en met de armpjes wijd open, alsof ze het leven willen omarmen.’ Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
