‘Ik hoef geen medelijden omdat ik vier zoons heb’

Theekransjes en tutu’s

Als klein meisje fantaseerde Rita al over haar toekomstige dochter. Ze was er zeker van dat ze ooit een dochter zou krijgen – misschien wel meerdere. ‘Dat was een gevoel. Ik was dus flabbergasted toen ik voor het eerst zwanger was en het een jongen bleek te zijn.
De jaren daarna kreeg haar zoon gezelschap van drie andere jongens. ‘We hebben vier zonen, nul dochters’, zegt Rita. ‘Maar of mijn dromen van theekransjes en tutu’s daardoor in de grond geboord zijn? Nee – maar dat lijkt iedereen om mij heen wel te denken.’

Lees ook:
Portretten: dochter wordt zoon (of andersom) >

Opnieuw proberen

Rita ergert zich mateloos aan de blikken en opmerkingen die ze regelmatig krijgt over haar mannengezin. ‘Toen ik van de vierde zwanger was en zei dat het weer een zoon werd, kreeg ik een schouderklopje en zei men: ‘Nou, misschien wordt de volgende een meisje. Jullie gaat het zeker nog een keer proberen, of niet?’ Belachelijk. Opnieuw proberen – dat klinkt alsof we de eerste vier keer iets fout hebben gedaan. Bovendien, hoe denk je dat het voor onze zoons is om zoiets te horen?’

Apetrots

Ze wil niet dat mensen medelijden met haar hebben. ‘Die heb ik absoluut niet nodig. Mensen denken dat ik niet compleet ben, iets belangrijks mis, puur omdat ik een vrouw zonder vrouwelijk nageslacht ben. Maar ik ben zoals elke moeder, ongeacht het geslacht, apetrots op mijn kinderen. Ik hou van ze en zou geen andere willen. Elke dag zie ik mezelf in mijn zoons terug – in hun persoonlijkheid, hun gevoel voor humor, hun interesses en als we samen in de spiegel kijken. Daar heb ik geen dochter voor nodig.’

Bron: Scary Mommy