1 op de 10.000 kinderen heeft het gevoel in het verkeerde lichaam te zijn geboren. “Het enige wat ik hem niet kan geven, is een piemeltje.”
“In het dagelijks leven kost het ons geen moeite Joep te zeggen, maar zodra we over vroeger praten, springen we automatisch over op Anna. We kunnen nu eenmaal niet vertellen over Joeps geboorte, want we hebben die van Anna meegemaakt. Grappig genoeg had Joep zelf in het begin ook moeite met zijn nieuwe naam. De eerste paar keer reageerde hij niet als we hem riepen.
Toen Anna twee was kreeg ze een neefje: Joep. Het was het eerste jongetje in de familie. Van meet af aan zei Anna: ‘Ik ben ook Joep.’ In het begin denk je: dit is een fase. Ik had nog nooit van genderkinderen gehoord. Ik kende alleen Kelly uit Big Brother. Een kennis opende me de ogen. Die zei: ‘Ik heb een neef, die was vroeger mijn nichtje. Als jouw kind zegt dat het een jongetje wil zijn, moet je dat serieus nemen.’
Toen Anna vijf was, zei ze een keer heel nadrukkelijk in de auto: ‘Mama, ik voel me écht een jongetje.’ Zo ernstig en duidelijk – toen realiseerden we ons dat dit geen fase was.
In eerste instantie vond mijn man Anna te jong om het gendertraject in te gaan, maar ik wilde niet pas in de puberteit beginnen. Dan ben je te laat. Sinds Anna echt als Joep door het leven gaat, is er een last van hem afgevallen. Dat is zo mooi.
Soms is het ook pijnlijk. Joep zegt vaak dat hij graag een piemeltje zou willen. Hoe verdrietig ook, dat is het enige wat we hem niet kunnen geven.
Natuurlijk maken we ons weleens zorgen. Als stoere vrouw heb je een makkelijker leven dan als transman. Gelukkig reageert de omgeving positief.
Het gekke is: toen ik in verwachting was, heb ik altijd gezegd dat ik zeker wist dat het een jongetje was. Achteraf gezien heb ik gelijk gekregen.”
Alle portretten staan in Kek Mama 10-2015.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
