Nicole Berkhout (30) is samen met Jordy (31) en moeder van Feline (bijna 2). Na de diagnose lymfeklierkanker verloor ze door chemokuren bijna al haar haar.
Lees verder onder de advertentie
“In mijn dorp kent iedereen me als ‘die meid met gekleurd haar’. Ik droeg rood, paars of donkerblauw en zette er nog een kleurmasker overheen als ik naar een festival ging. Dat gewaagde ben ik ten voeten uit. Als iemand zegt dat ik iets niet durf, ga ik het juist doen. Toen ik na de diagnose lymfeklierkanker hoorde dat ik mijn haar zou gaan verliezen, dacht ik: dat is klote, maar ik moet me eroverheen zetten. Het is al erg zat dat ik ziek ben.
Lees verder onder de advertentie
Vrouwelijk en stoer
Twee dagen na de eerste chemokuur schoor de kapper alles eraf. Mijn vriendin en schoonzus waren mee en hielden het niet droog, maar ik zat nuchter in die stoel – zo van: doe nou maar, het is onvermijdelijk. Eenmaal thuis kwam de pijnlijke confrontatie toen ik oude haren in mijn borstel zag zitten. Toch probeerde ik daar niet lang bij stil te staan.
De moeilijke momenten zaten ’m vooral in de fysieke pijn. Na een chemokuur lag ik dagen in bed met een verkrampt lichaam. Ook had ik last van zweetaanvallen en daardoor was het dragen van mijn pruik geen pretje. Vaak zette ik een pet achterstevoren op, met daaronder een vest en spijkerbroek met gaten. Als het niet vrouwelijk kan, moet het maar stoer – dat idee.
“Een paar maanden verder dacht ik: fuck die onzekerheid, ik draag gewoon een jurkje”
Lees verder onder de advertentie
Volgens vriendinnen kon ik zonder haar prima een jurkje dragen, maar in mijn hoofd botste dat. Tot ik een paar maanden verder was en dacht: fuck die onzekerheid, ik doe het gewoon. Weer dat omdenken, hè? De eerste keer voelde onwennig, maar later ging ik zelfs nieuwe jurkjes kopen. Soms ging ik kaal de straat op en hoorde ik kinderen aan hun moeder vragen: ‘Waarom is die mevrouw kaal?’ Zo fijn als die dan antwoordde dat ze dat aan mij moesten vragen. Niet het taboe op kanker wegmoffelen, maar er eerlijk over zijn.
Lees verder onder de advertentie
Wennen
Veel mensen zeggen dat mijn gezicht zonder haar beter uitkomt en dat ik op zangeres Sinéad O’Connor lijk. Toch kan ik er zelf moeilijk aan wennen en draag ik sinds de zweetaanvallen zijn verdwenen liever mijn pruik. Feline vond dat ding in het begin doodeng. Pas als ik ’m afdeed rende ze naar me toe: ‘Mama!’ Dat was moeilijk – voelde ik me eindelijk mooi, herkende mijn dochter me niet. Om haar eraan te laten wennen, zette ik ’m af en toe op. Inmiddels gaat dat steeds beter en komt ze ook een kus brengen als ik de pruik draag.”
Dit portret staat in Kek Mama 03-2022.Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Wie herinnert zich boerin Janine niet uit Boer zoekt Vrouw 2021? Vanuit haar idyllische plekje in Limburg ging de schapenboerin op zoek naar de liefde. En jawel: die vond ze bij Sander uit Friesland. De twee moesten flink wat kilometers overbruggen en hun relatie kende ups en downs, maar opgeven? Ho maar. Inmiddels is hun […]
Buren: je kiest ze niet, maar je leeft er wel elke dag naast. Soms worden ze vrienden voor het leven, soms vooral een bron van ergernis. En soms beiden.
In Een huis vol draait het dit keer allemaal om de drie maanden oude Billie Jean. Terwijl haar oudere broers en zussen in een simpel badje belandden, krijgt de jongste telg een luxe behandeling: een dagje baby-spa. Inclusief bubbelbad en nekfloat.
De zomervakantie loopt bijna ten einde en sommige kinderen lijken geen seconde te hoeven wennen aan het nieuwe schooljaar. Terwijl jij als ouder misschien voorbereidt op het ritme van vroege ochtenden, lopen deze kids de klas binnen en hebben binnen no-time een groep nieuwe maatjes om mee te lachen, spelen en plannen om na school […]
Nadat Boer zoekt Vrouw‑Roel bekendmaakte dat er toch romantiek is opgebloeid tussen hem en Simone, is er opnieuw blij nieuws uit de Boer zoekt Vrouw‑hoek. Dit keer gaat het om gezinsuitbreiding: er is een baby op komst! Janine en Sander verwachten hun allereerste kindje samen.
Je denkt altijd dat je als moeder na een tijd immuun wordt voor viezigheid. Je hebt tenslotte al genoeg poepluiers verschoond om een kleine vuilnisbelt mee te vullen. Maar er zijn van die momenten dat zelfs je doorgewinterde maag keihard protesteert. Julia weet er dankzij haar zoon alles van.