Horror bevalling: ‘Stomdronken gaf hij een ruk aan de navelstreng’

Heather Serry

18 december, 2024 - 17:00

Leestijd: 4 minuten

Merel: “Twee weken voor mijn uitgerekende datum had mijn vriend, Ewout, een kerstborrel van zijn werk. Ik twijfelde of ik hem wel moest laten gaan. Wat als de bevalling precies dan zou beginnen? Maar ja, het was maar een kwartiertje fietsen van ons huis. Daarbij kon het ook zomaar nog vier weken duren voordat onze dochter geboren zou worden. Waarom zou hij wekenlang alle gezellige avonden moeten missen? Ik had ook totaal niet het gevoel dat er iets stond te gebeuren. Het zou wel goed komen, dacht ik. We spraken af dat hij niet zou drinken en een beetje op tijd thuis zou zijn. Gewoon, voor de zekerheid. Je raadt het al: het liep totaal anders.

Van krampjes naar paniek

Ik ging vroeg naar bed die avond, rond acht uur. Rond middernacht werd ik wakker van flinke krampen. Eerst dacht ik dat het gewoon voorweeën waren, maar binnen een paar minuten wist ik wel beter. Dit ging echt beginnen. Ewout lag niet naast me en ook niet op de bank. Ik belde hem, maar kreeg hem niet te pakken. Het gevoel van paniek begon toe te nemen. Waar was hij in hemelsnaam?

De verloskundige sprong meteen in de auto. Intussen bleef ik Ewout bellen en appen, maar hij reageerde niet. Ik was bang. Zou ik nu echt moeten bevallen zonder mijn vriend erbij? Toen de verloskundige aankwam, bleek ik al zes centimeter ontsluiting te hebben. Het ging snel. Samen reden we naar het ziekenhuis, terwijl ik tussen de weeën door op Instagram op zoek ging naar collega’s van Ewout. Iemand moest toch bij hem zijn?

Lees ook

Columns

‘Als de gynaecoloog direct na je bevalling zegt dat je beter niet nog meer kinderen kunt krijgen, schrik je je rot’

Volledig van de kaart

Eindelijk kreeg ik een reactie. Een collega stuurde me dat ze hem had gevonden. Niet veel later belde Ewout. Ik hoorde het meteen: hij had gedronken. En niet zomaar een biertje. Hij was dronken. Te dronken. Maar ik had geen energie om daarover te discussiëren. ‘Kom naar het ziekenhuis. Nu. Ons kind wordt geboren’, wist ik kreunend uit te brengen, tussen de weeën door.

In het ziekenhuis zat ik al op acht centimeter. De bevalling ging razendsnel en terwijl ik persweeën had, was Ewout nog nergens te bekennen. Op dat moment besloot ik het los te laten. Het ging nu om mij en mijn dochter. Alles wat ik wilde, was haar veilig en gezond ter wereld brengen.

De kieteldood

Tijdens het persen vloog ineens de deur open. Ewout strompelde naar binnen, omringd door een walm van alcohol. Hij was volledig van de kaart. Op het moment dat ik persweeën had, begon hij rare dingen te doen. Hij stelde idiote vragen aan de verloskundige en wilde een selfie maken, terwijl het hoofd van onze dochter zich liet zien. De verloskundige deed haar best om hem te negeren, maar de sfeer was compleet verziekt.

Het toppunt kwam toen het hoofdje van onze dochter werd geboren en haar lichaam uit mijn lijf glibberde. De verloskundige pakte haar vast en wilde haar bij me leggen, maar Ewout ging lallend over haar heen hangen. Hij begon onze newborn te kietelen, terwijl hij iets riep over hoe klein ze was. Toen gaf hij een ruk aan de navelstreng, terwijl hij lachend vroeg: ‘Wat is dát voor ding?’

Lees ook

Persoonlijk

‘Bevallen op gevoel is wat ik wilde, of ging de verloskundige daar een stokje voor steken?’

Beveiliging erbij

Op dat moment knapte er iets in me. Ik schreeuwde dat hij weg moest. De verloskundige, die er op dat moment ook helemaal klaar mee was, riep meteen de beveiliging erbij. Ik weet niet hoe, maar binnen een minuut was hij de kamer uit. En ik voelde… opluchting. Rust.

In alle chaos hield ik mijn pasgeboren dochter in mijn armen en voelde ik pure liefde. De bevalling was misschien verpest, maar dat moment was van ons, moeder en kind. Wat daarna zou komen, zou ik later wel regelen.

Spijt

Ewout en ik zijn nog samen. Hij heeft vaak zijn excuses aangeboden en ik geloof ook echt dat hij spijt heeft. Hij is een geweldige vader en heeft sindsdien geen druppel alcohol meer gedronken. Toch blijft het aan me knagen dat hij dat bijzondere moment van me heeft afgenomen. Mijn droombevalling werd door hem een nachtmerrie en hij bracht onze dochter ook in gevaar. Wie weet moet er nog wat tijd overheen, we zullen het zien. Voor nu zit ik voorlopig nog op mijn roze wolk.”

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time