Beeld: Nine IJff
Over mijn tweede bevalling heb nog weinig gezegd. Misschien ben ik het nog aan het verwerken. Het ligt hoe dan ook gevoelig, zeker door wat de gynaecoloog tegen mij zei direct nadat Sem werd geboren.
Keiharde woorden. ‘Ik raad je niet nog een zwangerschap aan’.
Zei ze dat echt? Ik ben dolgelukkig met mijn drie jongens en kan geen dag zonder mijn kinderen. Ik weet dat ik geluk heb dat ik drie keer een kind heb mogen krijgen. Maar of ons gezin compleet is? Ik weet het niet. En dat hoeven we nu ook niet zeker te weten, want Sem is pas vier maanden oud. Als het aan de gynaecoloog ligt, blijft het hierbij. En dat heeft alles te maken met mijn lijf.
Mijn bevallingen waren heftig. Laten we zeggen dat het lichamelijk gezien een uitdaging was voor de artsen om mijn kinderen met twee keizersnedes gezond op de wereld te zetten. Ik ben na de tweelingbevalling nog vaker geopereerd omdat ik complicaties kreeg met bloedverlies. Na Sems bevalling zei de arts dan ook dat ze niet weet of mijn lijf dit nog een keer gaat trekken. Overal zitten verklevingen, littekens, kwetsbare plekken. De keizersnede van Sem duurde daarom ook drie keer zo lang: iets wat je liever niet wilt als je daar wakker op de OK-tafel ligt.
Ik ben absoluut niet zielig. Maar als een gynaecoloog over jouw lijf zegt dat ze twijfelt, dan schrik je je rot. Het is mijn lichaam en mijn leven. Wil ik vier kinderen? Wil ik nog een keer zwanger zijn? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik wil dat dat onze keuze is en niet die van een arts. Je wilt geen verklevingen, geen littekenweefsel in je buik, geen nabloedingen en geen bloedtransfusies. Je hoort zo vaak over bevallingen: ‘Nou, twee keer persen en ze was er, hoor!’. Nou, bij mij niet. Na driehonderdzes keer persen zat-ie nog muurvast. Mijn blaas zat aan mijn baarmoeder verkleefd. Ik ben trots op mijn lijf en dat ik een tweeling en nog een baby heb mogen laten groeien. Maar van die opmerking van de arts, moest ik toch ontzettend huilen.
Tessa Heinhuis (33) is moeder van tweeling Bodi en Daaf (4) en baby Sem. Ze heeft het mindset-boek voor moeders geschreven vanuit haar achtergrond als psycholoog: Happy Mom.
View this post on Instagram
Pubers worden groter, zelfstandiger en soms ook een tikje onhandelbaar. De ene dag hebben ze je totaal niet nodig en de volgende dag wél, maar dan graag op hun voorwaarden. Dat kan botsen.
Als je op vakantie gaat met een groot gezin, weet je één ding zeker: het blijft nooit bij alleen zonnebrand en zand tussen je tenen. In de nieuwste aflevering van Grote Gezinnen, Grote Vakanties liep de spanning onverwacht hoog op.
Het moment waarop we zolang hebben gewacht is dan eindelijk hier: Suzan en Freek kunnen hun zoontje in de armen sluiten.
Zondagavond lag Het Sinterklaasjournaal onder vuur, en die ophef is na de uitzending van gisteravond alleen maar erger geworden.
Het Sinterklaasjournaal zorgde afgelopen week voor de nodige ophef onder ouders. Toch is er iets waarvoor veel moeders het Sinterklaasjournaal wél aanzetten. Hint: niet alleen voor hun kinderen. De Hoofdpiet is onverwachts het gespreksonderwerp onder moeders geworden.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.