Wat ben ik blij met de mede-schoolpleinmoeder die Ko onverwacht meeneemt op de voetbalschoenenstrooptocht voor haar zoon. Zodat ik nog tientallen verhuisdozen kan inpakken. En ik ben bijna net zo blij dat ik haar zoon een middag bij mij kan laten spelen tussen diezelfde verhuisdozen, als ik haar groen en geel van griep bij de klasdeur zie staan.
Zwembad
Of als ik een vriendje van Ko een hele dag mee kan nemen naar het zwembad, zodat zijn ouders een dagje alleen met hun jongste hebben. Extra fijn voor hen: ze zijn net als ik zwembadhaters pur sang en hoeven dus voorlopig even niet. (Ko zegt altijd: ‘Mam, jij bent echt een katje, die houden ook niet van het water.’) Dat ik me uiteindelijk rot heb genoten van eindeloos ronddarren met Toon in een draaikolkbadje, is dan nog onvermoede winst.
Om de maandag
Nu Ko en Toon er nog aan moeten wennen dat ze om en om bij mij en bij hun vader zijn, wil ik graag één op één tijd met allebei. Om wat te kletsen, te dollen. En gewoon: te zijn zonder dat ze samen vechten om de Donald Duck / Lego-hond / piraat waar de ander net mee wil spelen. Elke maandagmiddag Ko ophalen lukt qua rollercoaster op het werk niet, maar om de maandag wel. Waar de BSO niet aan doet.
Lucky me
Dus wat een geluk dat mijn moeder om de week drie uur wil treinen (ja, DRIE uur, ik overweeg heiligverklaring) om Ko van school te halen zodat ze lekker met hem kan aanklooien. En dan zet ze en passant ook nog ’s avonds het eten klaar en vraagt ze ‘welke klusjes ze kan doen’, lucky me. Echt: (mede-)moeders zijn da bom.
In Kek Mama 05-2018 lees je het verhaal van Janna en haar vriendinnen die te maken hebben met schaamteloze oppas-verzoeken van mede-ouders. En die verzuchten: ja hallo, ik ben de BSO niet. Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
